Kalbime indirecek başlık. Ağlamak ile gülmek arasında kaldım. Bu başlığa da benim tanıdığım alper hakkında her şeyi anlatayım bir daha bu konuyu açmayacağım ne burada ne başka yerde.
hani, her duyduğunuzda içinizden bir şeyler koparan, hayatla bağınızı anlık kesen bir isim vardır. Alper o isim işte benim için. Her gün, her saat aklımdan geçen isim. Alper ne yapıyor? Benden nefret ediyor mu? Onunla mutlu mu?
Ondan sonra şeyi fark ettim. Bu memlekette çok alper var! çok fazla.
Geçen seneydi, saçma sapan bir yerde onu gördüm. kışın iç anadolu'nun yakan bir soğuğu olur, keser insanın yüzünü. Ankara'da yaşayanlar iyi bilir. Öyle bir soğuk. Yere bakarak gidiyorum her zamanki gibi. yüzüm kıpkırmızı, saçlar perişan. Sonra birinin botuna gözüm takıldı. Kafamı kaldırdım baktım, göz göze geldik o an iki ay falan baktık birbirimize sanırım bana o derece uzun geldi. Barbielerle oynamaya başladığımdan beri kafama yerleşmiş sarışın güzeldir, sarışın iyidir kafası var hala. Sarışın yeşil gözlü birisi işte. Yüzüne ilk baktığımda, nazım hikmeti gördüm bir de. o hissi asla unutmam. Gülümsedi böyle, neden bilmiyorum. Belki ''bu salak niye böyle bakıyor amınski'' falan demiştir. bilmiyorum. Geçti yanımdan, sonra aynı okulda okuduğumuzu hatırladım. Yanımdakilere sordum kim o? diye. Alper dediler. Meğerse bu çocuk zaten benim facebook'ta ekliymiş, hiç dikkat etmemişim bile. O gün korkmaya başladım. Kafayı takınca takıyorum ben. kaçış yok yani. Bir hafta boyunca düşündüm. Uzun zamandır ilk defa bu kadar masum hissetmiştim bir de kendimi. ilk defa birini bu kadar temiz sevmiştim. Bu yaşta kelebek hissettim yani, o derece. ilk zamanlar mutlu oluyor insan, hayatıma heyecan girdi falan diye. Sonra yakın bir arkadaşıma bir aya kadar çıkmaya başlayacağız, göreceksin. dedim. Olmadı. Sevgilisi varmış zaten. Ben bunları yolda görüp görüp, köşeye geçip ağladım ilk zamanlar. o derece salağım yani. Sonra büyük değişmeler oldu ben de, hızmamı, kulağımdaki fazla küpeleri çıkarttım. Telefonumdaki taptığım şarkıları sildim. Dinlemem dediğim şarkıları dinledim. Daha çok kitap okudum. Çok değiştim, büyüdüm bir anda. Çok uzatmak istemiyorum ama yazdıkça yazıyorum. Gün saymaya başladım sonra. ''Bugün 83. gün. ses yok'' tarzı şeyler söyledim. Bu arada annem babam boşandı, büyük kavgalar oldu. Ben ortada kaldım, dedem'in evinde kalmaya başladım. Ağır geldi bir çok şey. Bunlar sebep değildi ama bir ayda bitirdiğim sigara paketini bir günde bitirmeye başladım. Çok fazla alkol almaya başladım. Zor günler geçiriyordum işte. Bir gün gaza gelip merhaba dedim. Konuştuk öylesine ottan çöpten. Ertesi gün yüzüme bakmadı. Bir de yolunu değiştiriyordu üstelik. Bir kere daha konuştuk öyle. Gerisi gelmedi. Tabii bu arada daha da kötü olmuşum. Antidepresan, uyku ilacı falan kullanıyorum. kimseye de anlatamıyorum tam olarak olanları. Bir gün çok içtim işte buna uzun bir mesaj gönderdim. Ses çıkmadı, daha kötü oldum. Tamam dedim bitiririm ben de. Düşünmezsem geçer. Ama bana baktığını görüyordum. Durumlarımı beğeniyordu, kendini unutturmuyordu. iki gün sonra bana mesaj attı, yüz yüze konuşalım bunları diye. Tamam dedim. Gittim, buluştuk. Oturduk öyle, konuyu açmadı bile. Ben denedikçe de kapattı, ısrar etmedim. Sonra bir kaç hafta konuşmadık. Her gece rüyamda görmeye başladım ben de. Bir gün sokakta gördüm baktı baktı gitti. Sonra yeniden mesaj attı. Konuştuk buluştuk her şey güzel gidiyordu benim için. Bir gün Çay içiyoruz, yağmur yağıyor. Ben ailemin durumunu pek anlatmıyordum. Yeterince güçsüzdüm. Böyle olmayacak dedi. Baktım öyle ben de boş boş. Onun her şeyini tanıyordum artık, anlıyordum yüzünden, kaşının şeklinden ne demek istediğini. Fikirleri. isminden ne kadar nefret ettiği. bana ''senin beni sevdiğini düşünmüyorum, yalnız hissettiğinden.'' dedi. Bunu bana demişti, orada herkesin içinde öyle gözlerim doldu, öyle diyorsan öyledir dedim. Gitti. Saatlerce oturdum bıraktığı yerde. Bir daha konuşmadık.
Adı alper olanlar hep böyle midir bilmem ama, benim tanıdığım alper: sinirli, içine kapanık ve fazlasıyla doğal biriydi. Çocuk gibiydi. Kim olursa olsun ama, adı alper olanlar hep canımı yakacak, adı alper olanlara her zaman küfredeceğim yine aklıma bunları getirdikleri için.
insan olmasıdır.
adı mert olup namert olan adı satılmış olup vatansever olan bir memlekette yaşıyoruz. mesele isimler değil, isimleri taşıyan insandır.
