hayatını atari salonlarında çürütmüş bünyenin, bugünkü gençliğin bilgisayar başında tek tuşla otuz adamı yerle yeksan etmesine gıcık olması sonucu doğal olarak ortaya çıkan duygu. bu duyguyla beraber "nerde o eski kombolar" nidaları düşünce balonlarında gezmektedir.
90'larda çocuk olan kişilerin hissettiği bir duygudur. akabinde ken ve ryu'nun da özlendiğine kanaat getirilir. chun lee'nin de hatırı sayılır bir özlenme kapasitesine sahip olduğuna şahit olunur.
(bkz: mübaşir sanığı çağır)
(bkz: entry yazarken dilekçe vermeyi düşünmek)
