abd ile yapılan ilk ikili anlaşma, 23 şubat 1945 tarihinde imzalandı. borç alma ve kiralamalarla ilgili olan bu anlaşma tbmm'de 4780 sayıyla yasalaştı. anlaşmanın temel özelliği, adının karşılıklı yardım anlaşması olmasına karşın, abd isteklerinin türkiye tarafından kabul edilmesi ve türkiye'yi ağır yükümlülükler altına sokmasıydı. anlaşmada, 'koruyucu hükümler' olarak yer alan maddelerle, türkiye'nin değil abd'nin 'haklan' korunuyordu. anlaşmanın ii. maddesi şöyleydi: tc hükümeti, sağlamakla görevli olduğu hizmetleri, kolaylıkları ya da bilgileri abd'ye teslim edecektir.' böyle bir maddenin bağımsız iki ülke arasında yapılan bir anlaşmada yer alması, örneği olan bir uygulama değildir. tc hükümeti, abd'ye hizmet sunmakla görevli olacak ve bu görevin sınırı da belli olmayacaktı.
abd ile yapılan ikinci anlaşma, 27 şubat 1946 gün ve 4882 sayılı yasayla kabul edilen kredi anlaşmasıdır. bu anlaşmanın özü dünyanın değişik yerlerinde abd'nin elinde kalan ve ülkesine geri götürmesi pahalı olan eskimiş savaş artığı malzemeleri satın alması koşuluyla türkiye'ye borç verilmesiydi.
türkiye 1950'ye dek abd ile 7 mayıs 1946 tarihli borçların tasfiyesi ile i̇lgili anlaşma, 6 aralık 1946 tarihli kahire anlaşmasına ek anlaşma, 12 temmuz 1947 tarihli askeri yardım anlaşması ve 27 aralık 1949 tarihli bir başka askeri yardım anlaşmasını imzaladı.
demokrat parti döneminde, 1954 yılında uluslararası petrol şirketlerinin adamı max bell'in hazırladığı ve atatürk'ün çok önem verdiği petroldeki devlet tekelini kaldıran petrol yasası çıkarıldı. bu yasanın 136. maddesi şöyleydi: bu yasa yabancı şirketlerin izni olmadan değiştirilemez.
23 haziran 1954 yılında, türkiye ile amerika birleşik devletleri arasında vergi muafiyetleri anlaşması imzalandı. yalnızca amerikalıların yararlandığı bu anlaşma, türkiye'deki abd varlığını adeta devlet içinde devlet haline getiriyor ve abd şirketlerine vergisiz, gümrüksüz, denetimsiz ve yargı organlarından uzak, yasa üstü bir statü tanıyordu. 1959 yılında millileştirme işlemlerinde muhatabın abd hükümeti olmasını kabul eden, i̇stimlâk ve müsadere garantisi anlaşması yasalaştırılıyor ve bu yasaya erzurum milletvekili sabri dilek, 'bu anlaşmanın kabulüyle kapitülasyonlar geri getirilmektedir. bu anlaşma ile amerikalılara açıkça imtiyaz verilmektedir diye tepki gösteriyordu
bitmedi;
1- 1951 yılında menderes hükümeti kore savaşı'na amerika için asker gönderdi. amerikan çıkarları için bine yakın vatan evladı kore'de yaşamını yitirdi, binlercesi yaralandı.
2- 1952'de nato'nun isteği üzerine komünizme karşı gayri-nizamı harp yapacak seferberlik tetkik kurulu, daha sonraki adıyla özel harp dairesi kurdu.
3- 1954 yılında yabancılara petrol arama ve çıkarma izni verildi.
4- tek parti döneminde kurulan bazı traktör ve basma fabrikaları menderes döneminde özelleştirildi veya ekonomik olmadıkları için kapatıldı. nuri demirağ tarafından kurulduktan sonra ismet inönü tarafından devletleştirme kapsamına alınan uçak ve uçak motoru fabrikaları, eskişehir tank fabrikası ve kırıkkale silah fabrikası menderes döneminde nato standartlarına uymadıkları gerekçesiyle kapattı.
5- cezayir kurtuluş savaşı sırasında fransa'yı destekledi.
6- 1954-1958 yılları arasında 238 gazeteci iktidara karşı yazılar yazmak suçundan mahkûm ettirdi.
7- "tahkikat komisyonu"nu kurdu. 15 dp milletvekilinden oluşan komisyon hem suçlama hem de yargılama hakkına sahipti. komisyon 5 kişiden fazla yan yana yürümeyi bile yasakladı.
8- ismet inönü'ye 12 oturum meclisten men cezası verildi
9- turan emeksiz hükümete karşı istanbul üniversitesi'nde düzenlenen bir protesto mitinginde polisin açtığı ateş sonucu öldü. hüseyin onur ise sol bacağı kesilerek kurtarıldı.
10- hukuk'un üstünlüğünü savunan yargıtay başkanı bedri köker, yargıtay başsavcısı rifat alabay, yargıtay 2. başkanlarından haydar yücekök, yargıtay üyeleri melehat ruacan, kamil çoşkunoğlu, faik uras ve ilhan dizdaroğlu 'görülen lüzum üzerine emekliye sevkedildi.
kişiden kişiye değişebilecek , olan veya olmayan nedenlerdir. ne var ki, darbe ortamında ve hukuk çiğnenerek kendisinin idam edilmiş olması, iç burukluğuna yol açmakta ve haliyle bu konuların objektif bir şekilde ortaya konup tartışılmasına pek de imkan vermemektedir.
