Dişi kemal sunal. Bir mimik ile insanı kahkahaya ya da gözyaşlarına boğduran usta tiyatrocu. Aile şerefinde torunu olacağını duyduğu an gülme ve ağlama krizine aynı zamanda girdiği sahneyi her izlediğimde ben de hem güler hem ağlarım aynı anda. Mezarını yılanların bastığı iddia edilmiştir bu güzeller güzeli insanın. Allah bildiği gibi yapsın ne diyeyim. Neyse; allah nur içinde yatırsın Adile teyzeyi. Onun gibisi gelmez...
o bazen anne, bazen öğretmen, bazen sevgili, bazen hala, ama bir çoğumuzun hafize anası oldu. rolünün hakkını o zamanın koşullarına göre vermiş, bir çok kişinin kalbinde bir yer etmiş bir sanatçıydı.
çocukların, uykudan önce masallarını paylaştığı masalcı teyzesiydi. bugün hala daha filmleri televizyonda denk geldiğinde, tatlı bir tebessümle kendini izletmeyi başarıyor.
aramızdan ayrılalı 30 yıl olmuş, nurlar içinde uyusun...
öldüğü günü dün gibi hatırlıyorum. çocuktum, miniktim, ama adile ablaydı o, akşamları onun masallarını izler öyle uyurduk. şimdiki kuşaklar bilmez. 30 sene geçmiş. bir kez daha yaşlandığımızı anladık, çok şükür... mekanı cennet olsun.
