o zamanlarda çocuk olan yazarların hemen hepsinin yaptığı ufak çaplı koruma girişimi.oyun ne kadar tatlı olursa olsun azar yiyip yenisi alınana kadar beklemektense adaptörü soğutma çalışmaları başlardı.*
yanan adaptörün yerine babaya yeni adaptör aldırmak için binbir dil dökmek yerine,bu eşşek sıpasınada bi bok dayanmıyo geyiğini dinlemek yerine ister istemez koruma çabası içerisine giriyordu insan. heygidi günler hey...
Annemin uyarılarına aldırmayıp hayvanlar gibi oynadığım ve gerçekleştirmediğim olaydır.Bunu yapmadığım için adaptör
Bu konuda çok mu şanslıyım sözlük?Hiç patlayan adaptör görmedim.
küçükken üzülerek yaptığım eylemdi. adaptör ısındı diye fişten çeker ve vantilatörün önüne koyup soğumasını beklerdim. ama o oyunların şimdikiler gibi save özelliği olmadığı için habire sıfırdan başlardınız her şeye, oda o devrin eğlenceli işkencesiydi sanırım.
küçüklükte anne kişisinin yaptıgı eylemdir. nethekim yanlış oldugunu çocukken anlatamadıgımız gibi şimdide anlatamıyoruz.hala atari oynarım hala gelir kapatır.
arkadaşlar yapmasa anne gelir adaptörü kontrol eder
-hmmm çok ısınmış bu kapat bakiim
der kapatılır. akşam yemekten sonra salonda otururken kimseye farkettirmeden odaya kaçar odadaki televizyondan oynama devam edilirdi..
1980'lerde atari ile oyun oynamanın zorluklarından biridir. aksi halde adaptör içinde patlama oluşup hizmet dışı kalır, değiştirene veya yaptırana kadar günlerce atari'den mahrum kalırdınız.
oyun isteğinin çok olması nedeniyle soğuması beklenmeden buzluğa konup "çabuk soğusun da hemen oynayak" mantığıyla soğutma işlemine tabi tutulan ve 3 4 ayda mefta olan adaptörler her zaman çocuklugumuzun vazgeçilmezleri olmuşlardır...
