"BiZi KÜÇÜMSEYENLERE KESiN CEZAYI" mottosuyla, taraftarlarının duruşu açısından taktir ettiğim bir takım olan adana demirspor'un ezilmişlik psikoloji içerisinde olmasıdır.
emekcilerin ezildigi bir sistemde ve dunyada demiryolu emekcilerinin kurdugu bir takimin emegi savunmasidir.kimine gore ezikliktir kimine gore yasam bicimi.
endüstriyel futbolda sportif başarı açısından kabul edilebilir aksi halde kuyruk acısıdır. en kötü döneminde bile 10bin kişiye oynayan bir takımda eziklik henüz spor tarihinde görülmemiştir.
bucaspor deplasmanına gidemeyen taraftar bu ezikligi ekonomik olarak yasamistir âmâ sadece ekonomik olarak. duruşuyla , düşüncesiyle, tavrıyla hiçbir zaman ne bir eziklik ne de boyuneğme yasamistir. demirspor futbolun küreselleştigi dünyada bölgesel güç olarak ayakta durmaya çalışan , her maçına stadı çoğu zaman dolduran, ıstanbul ve anadolu takımları diye ayrılan bu futbol anlayisinda mavişimşekler olarak bu platformda yer almaya calismaktadir. âmâ sadece taraftarın desteği bir yere kadar takımı götürmektedir. taraftar kendi üzerine düşen görevi layıkıyla yaparken ne yazıkki yönetim, futbolcular üzerine düşen görevi yerine getirmemistir.
5 ocak stadinda açlık eylemi yapan, seyircisiz maçlarda 3-4 bin taraftar biraraya gelip takıma stadin dışından destek veren vefakar taraftar bunun karşılığıni alamamasinin ezikliğini yaşıyor.
