kendini göstermeye çalışan genç yazarın serzenişidir. hatta biraz daha terbiyesiz bir arkadaşsa beklediği ilgiyi görmeyen bir girisi için " sosyalist başbuğ aybars lebib yazsa artılardınız di mi lan puştlar!" da diyebilir.
bununla igili bir hikaye anlatmak istiyorum .
bir gün bir adam sokaktan geçen insanların portrelerini yaparak geçimini sağlayan yaşlı bir ressama rastlar sokakta. ressam, iyi giyimli, içtiği piposuyla ince zevkleri olan, varlıklı birine benziyordur. "amaaan" der genç adam "çok bi bok olsa sokaklarda sürtmezdi" diye geçirir içinden. basıp gider umursamadan.
biraz ilerledikten sonra nasıl çizdiğini merak eder. geri dönüp kendi portresini yaptırmaya karar verir. ne de olsa sokak ressamıdır üstünde fazla para olmamasına rağmen "kaç para tutucak ki soktuğumun resmi" der.
ressamın yanına yanaşır:
-mrb üstadım benim bir portremi yapabilir misin?
-tabi ne demek, hay hay... benim mesleğim bu.
takriben 10 dakika sonra ressamımız portreyi bitirir. şahane olmuştur. genç adam da beğenmiştir lakin bunu kendine itiraf edememektedir:
- fena çizmemişsin,idare eder fena çizmemişsin babalık!.. usta ne kadar borcumuz?
- bin papel evlat..
- ne!!! bin papel mi?? kafayı mı yedin moruk, daşşak mı geçiyosun? 5 dakikada çizdin hepi topu. 10 papelden zırnık fazla vermem.
- evlat ben bunu 5 dakikada değil 40 yıl artı 5 dakikada çizdim. senin gördüğün 5 dakika buz dağının görünen kısmı bu 5 dakikada 40 yıllık emek var. yaa!...
neyse ki ressam böyle dar görüşlü müşterileri olabileceğini düşünüp pos makinesiyle çalışıyordur. genç adam bin papeli karttan geçerek, üstadın önünde saygıyla eğilip, müthiş bir hayat dersi almış olmanın vermiş olduğu hazla yoluna basar gider.
yaa işte küçük uuser... o "ne yazsa artılanıyo ibne dediğin" insanın(benim) o andaki girdikleri giri değil geçmişten getirdiği birikimleri oylanmaktadır aslında. anladın mı şimdi beni? anladım de ben mağrur bir şekilde(suphi'nin karakola girerken fırlattığı bakış) sana bakarken ve bu günden sonra bir daha hiç ağlama...
