Çevresi kamuya ait cadde, sokak, yol, göl, deniz gibi doğal ya da yapay sınırlarla, kadastro çalışma alanı sınırı ile veya Devlet Demir Yolları arazisi ile çevrili parseller topluluğuna denir. 101 den başlar.
ADA : KiMiNE GÖRE KIZ iSMi KiMiNE GÖRE COĞRAFi ŞEKiL KiMiNE GÖREYSE SANATSAL BiR BAŞ YAPIT
AMA BANA GÖRE ZENGiNLERiN PARA EZDiĞi 4 TARAFI DENiZLERLE ÇEVRiLi TiKi MEKANI
MYKANOS SAKIZ MiDiLLi GiBi.
" Dünyayı güzellik kurtaracak. bir insanı sevmekle başlayacak her şey. " söz öbeğini barındıran şarkı. Daha ne desin, başka bir şey demeye gerek mi var.
Beni hep büyülemiştir adalar. Çocukluğumda bile bir adada yaşamayı hayal ederdim hep. Robinson crusoe gibi. Tek başıma adada olmayı, orada yaşamımı devam ettirmeyi düşlerdim. Kuşların, okyanusun, böceklerin ve ormanın gizemli sesleriyle birlikte doğayı dinlemek isterdim. Ama giderken yanıma öyle gerekli şeyler almazdım. Nasıl olsa doğa açardı bana kucağını. Yiyecek, içecek ve barınağı doğayla yapmak isterdim. Bir de günlük tutardım belki, tıpkı robinson gibi. Bir daha da oradan ayrılmak istemezdim. Güneş, kumsal, masmavi okyanus.. Fırtınası bile ayrı güzel olurdu. Ha bu arada yanıma hiçbir şey almak istemezdim demiştim ya, düzeltiyorum; kasalarca içki, kartonlarca sigara, bir sürü boş yaprak ve kalem alırdım. Ama geri kalanı doğadan.
Ada, insanı olgunlaştırır. Adada verilen yaşam mücadelesi insanı güçlendirir. istese de adadan kaçamayacağı için insan, sabretmeyi öğrenir. Yalnızlığa alışır iyice. Özgür hisseder. Hayatı boyunca içinde biriktirdiği çığlıklarını tek nefeste haykırır. Bağırır gücünün yettiğince. Sesi yankılanır geri döner kendisine. Ve kimse duymaz. Hoşuna gider bu. Bir daha bağırır. işte o zaman gerçekten özgür hisseder insan. Ne insanlar vardır, ne toplumsal kurallar, ne de uyulması gereken ahlak kuralları. Yalnız ve özgürsündür.
Gerçi Ben bunları bir tek farkla yapmak isterdim. Yanımda benimle beraber, benim karakterime benzeyen sevdiğim bi kadının da olmasını isterdim. iki kişilik de yalnız olabilirdik böylece. Ve o yalnızlığı sonsuza dek o adada sürdürürdük.
Evet, Ada sihirli bir sözcüktür. Garip bir yanı vardır adaların. her zaman büyüleyici bir yanı vardır. Zaten Ada kelimesi başlı başına bi dünya demektir. belki de insanın bir daha geri dönemeyeceği ayrı bir dünya..
Ada, çevresi bütünüyle sularla
çevrili kara parçasına verilen
addır. Yeryüzündeki adaların
bütünü on milyon kilometrekarelik
bir yer kaplar. Adalar, tek tek
olabileceği gibi, gruplar halinde
de olabilir. Bu şekildeki adalara
“takım ada” adı verilir. Yarım ada
ise suyla çevrili, ancak bir
tarafından ana kara parçasına
bağlı bulunan coğrafi şekildir. Yer
bilimi açısından adalar, kıtasal
adalar ve okyanus adaları olmak
üzere temelde ikiye ayrılır. Yüzen
adalar ise yeni bir yer bilimi
konusudur.
çoğunun korkacağı, çekineceği, istemeyeceği bir yalnızlığı özlemle anar insan.
80 bin nüfuslu bir kıyı kenti seçer kendine mümkünse uzaklardan, değilse ülkesinin içinden. şöyle adası da olmalı ama. adada mümkün olduğunca az yerleşim, az insan trafiği olmalı. adalar gibi değil, gerçek bir ada gibi. "az eşya, az insan." küçük bir kulübe kurmalı adanın üstüne, insanların gözünden uzak. orda yaşamalı işte.
kalabalıktan sıkılmaktan değil ama. yalnızlıktan sıkılmaktan yalnızlığı ister bu insan. hep içerde sanarken kendini, aslında hep dışarda olmaktan bıkmıştır. sanmaktan bıkar, vazgeçer zannetmekten. "yalnızsam, hakkını vereyim" der. içerde hissetmek istemez, sahte mutluluğa toktur. madem hep dışarda kalacak, öyleyse dışarda bir hayat kurmak ister kendine. hiç içeri girmeye çabalamadan. kim bilir belki de kendini avutacaktır "ben seçtim bu yalnızlığı" diye. yani dışarı itilmeyecek, dışarda var edecektir kendini.
minecraft oynarken her binasını adaya kurar. ada yaratır, ada yoksa yakınlarda. sonra küçük bir ev. arada kıyıya gider, tarım yapar orda. hayvan yetiştirir. bir de şelale kurdu mu tamamdır. minecraft'ta devasa saraylar yapan insandan çok farklıdır. o saraylara onlarca villager koyar onu yapanlar. ama adada yaşam rüyasında olan insan koymaz. bolca inek koyar, kuzu koyar. mümkün olduğunca geniş tutar çitleri. hatta belki de onlar için de bir ada yapar.
adada bir yaşam rüyalarına giren insan, aslında çok yakınımızdadır. çok yakınımızda olduğu için yalnızlık ister belki de. gündelik hakaretlerimiz, küfürlerimizdir o insanı içerde hissettirmeyen. 10 yıllık dostunun yanında birine "ibne" dersin, yoldan geçerken sesli şekilde "kürt gibi" dersin, yan masanın duyacağı gibi "otistik misin oğlum" diye sorarsın. dostun eşcinseldir belki de, yanından geçtiğin insan kürttür kimliğini ortaya söyleyemeyen, otistik çocuğu vardır karşı masada oturan, tek başına sigarasını içen adamın. ve işte senin umarsızca söylediğin her söz dışarı iter o duyan insanı. "before you echo amen in your home or place of worship, think and remember. a child is listening."
derler ya yumruk yesen 2 günde geçer ama bir laf duyarsın ömür boyu aklında kalır. işte öyle.
athol fugard'ın yazdığı tiyatro oyunu. apartheid rejiminin adada hapsettiği iki siyasi mahkumun hikayesi üzerinden özgürlük konusunda evrensel temalara uzanıyor.
aslında çok hoş olmuştur ; adaların kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı ve bağı yoktur yer yarılsa içine girerler dalgalar büyürse altından geçerler, adalar sayfiye yeridir, bir ömür harcanmaz, kimisinde yeterli su olmaz ama deniz her yerdedir.
adalar bir anlamda medeniyetin aynı anda hem gücünü hem de aczini gösterir.
kimi ada ise unutulmuştur, adını yerini bile kimse bilmez.
(bkz: ıssız ada)
