acıyı yok sayarsınız olur biter, tabii ruhsal bi acıysa. yok saymak, ertelemek güzel bir savunma mekanizmasıdır. en azından kendinizi toparlayıncaya kadar. ama uzun sürdürülmemelidir yoksa aradan yıllar geçer, siz tam sıyrılıp mutlu olduğunuz anda aklınıza gelebilir, artık erteleyemezsiniz de kolay kolay. hayatı çekilmez yapabilir.
zaman değildir. acı hissinin geçmesi için önce olaya ve ya kişiye karşı içten gelen bir nefret hissi beslenmeli. olayın- kişinin olumsuz durumları sürekli akıla getirilerek olumlu tarafları bastırılmalı. eğer kişiyi her gün görme gibi bir zorunluluk içindeyseniz kafanızı başka yöne çevirmeniz ve kulaklarınızı ondan gelecek seslere tıkamanızdır. eğer acı bir olay başa gelmişse o olayın artık bittiğini ve bir daha aynısının yaşanmayacağını düşünerek birey bu hislerden kurtulabilir.
Acıdan önce de acıyla başa çikacak ideaların, düsüncelerin, bir fikrin yoksa, acı zamanindan büyük ihtimal basa cikamayacaksin. Kendini alkol ve s tipli seylere vermek aciyla basa cikmak degildir. Nasil narkoz ile bedeni uyuta biliyorsan, oyle bir sey.
Acı gelmemisden once caresine bakacaksin, her seye hazir olacaksin, ne gidene üzüleceksin, nede gelene sevineceksin - her seyin hakkini vereceksin.
