çaresizliktendir lan bazen. ya ağlayacak moralini bozacaksın ya da şalteri kapatıp gülmeye başlıyacaksın. moral dediğin bok zaten çabuk düzelmiyor. onun için gülmek en iyisi.
bir seyduna&sahrud türküsüdür. öyle de güzel bir şiir vardır ki içinde..
"
Öpüyorsam ayrılığı gözünden,
Söküyorsam yüreğimi göğsümden.
Geçiyorsam gözlerinin içinden,
Sana olan sevdamdandır bilesin.
Geçiyorsam bir çiçeğin özünden.
Sana olan sevdamdandır bilesin.
Meğer ne yalnızız insan olmuşsak,
Yaprak gibi dalda sessiz solmuşsak.
Yeri gelmiş acıyada gülmüşsek,
Sana olan sevdamdandır bilesin.
Yeri gelmiş ayrılığa gülmüşsek,
Sana olan sevdamdır bilesin.
-Biliyorum sen yine parmak uçlarında üşüyorsun.
Aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat,
Ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını,
Ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.
Sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta,
Ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda.
Apansız pencerende gülümsüyor güneş, ne güzel!
Bütün parmakların tıkır tıkır işliyor.
iştahla gülüyorsun, yaşamaktır aşk.
Geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda,
Delice bir yangın parmaklarının buzulunda.
Ah Şahrud, her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli!-
Karşılıksız sevebilmekse sevda,
Gerçek seven küle dönmüş her çağda.
Elim kolum bağlanmışsa kıyında,
Sana olan sevdamdandır bilesin.
Seyduna'yım gebermişsem kıyında,
Sana olan sevdamdandır bilesin."
Karaktersizce yapılan insan davranışı. insan derken, normal bir insandan bahsetmiyoruz. Acıya nasıl gülünebilir ? Erdemli bir insan, akıl sağlığı yerinde olan birisi asla acıya Gülmez.
Acıya gülenlerin sonu genelde acı bir şekilde biter. Zira insan, yarınların kendisi için ne hazırladığını asla bilemez.
