Acısını kimseye belli etmeyip her şeyi içinde yaşayan insandır.
Sevgiyi, mutlu olmayı en çok hak eden insan bunlardır.
Acıları da öyle uyduruk basit şeyler değildir. Ağır şeylerdir.
Gururlu insandır. Üzüldüğünü kimse bilsin istemez. Güçsüz görünmekten çekinir, aslında güçsüz ve çaresiz hissetmeyi de hiç sevmez. Acısını kendi için de yaşar. Gecenin karanlığına sığınır, göz yaşlarını yağmur a saklar, ve kimse görmez ağlayışını. istemez çünkü. için de Fırtınalar kopsa da, canı yansa da, yansıtmaz, yine tebessüm eder.
Benimdir. Mesela su an da acı çekiyorum ama bakın kimseye belli etmiyorum.
işin aslı bu asla ben olamam davranışlarımdan belli olmasa bile cildim ele verir. Sinirlenince kavga ederken veya üzülünce kırmızı benekler ortaya çıkmaya basliyor.
Belli etmeyenler olarak şanslısınız. Eferim.
var olmayandır. evet gerçekten yokturlar. kaybolmuş belki de kaybolmayı seçmiş ender insanlardır. enderler evet zira insan en çok acısını paylaşmak istiyor. bir parça merhamet.. azıcık şefkat için yanıp tutuşuyor ruhlarımız. orada olduklarını hissedemezsiniz, acılarını hissedemezsiniz, günahlarını hatta korkularını. hiç var olmamış gibidirler çünkü. acılarını tadamazsınız. asla tanıyamazsınız. içi boş, bomboş kabuklarla yaşarlar. ama yaşarlar evet. bu da yeter. yetiyor.
Bunu aslında toplum olarak yapıyoruz hem de sıkça yapıyoruz. Yaratılış gereği mutlaka bir sıkıntının içinde herkes kimisi yokluk derdinde kimi yalnızlık derdinde kimisi aile sıkıntıları derdinde. Herkesin bir sıkıntısı var ama etrafımıza baktığımızda insanlar gülüyor, gülmelidirlerde zaten . insan doğası gereği böyle davranıyor acılar hayatın akışına engel olamıyor.
ne kadar gizlesende yüreğinin ateşi vuruyor insanın sözüne, yüzüne en kötüsüde gizleyememek bunu kendinden, dostların gülerken gülme taklidi yaparsın buruk bir tebessümle yangın yanmaya devam ediyordur kayıp şehrinde.
psikolojik sorunlarla baş başa kalacak insandır. çoğu kişi bunu güçlü olduğunu kendine kanıtlamak için yapmaya çalışır ve ya kimsenin onu anlamayacağını düşündüğünden ama bu durumun ince bir çizgisi olduğunu bilmekte fayda var, eğer o çizgiye gelmiş ve acısını kendi başına yenememişse kişi ağır bir depresyonla karşı karşıya kalır. o yüzden sorunlarınızı paylaşın, karşı taraftan en ufak bir "her şey daha iyi olacak" sözü bile emin olun siz farkında olmadan içinizde ki bir şeyleri hafifletecektir. bilinciniz bir şekilde başka bir insandan gelen her telkine cevap verir.
Hata yapan insan. insan acısını belli etmeli ki etrafındaki insanlar bir problem olduğunu bilsin ve çözüm üretsin. Aksi takdirde insanlar bilerek ya da bilmeyerek üstüne gidebilir.
Ha ama bunu şikayet etmeden, mıymıylanmadan ve sabırsızlık göstermeden yapması gerekir. Amaç karşıdaki insanı bilgilendirmek olmalı bana kalırsa.
benim ve inanın buna o kadar alıştım ki kendim bile unutuyorum ve bu bende genel bi agresiflik olmasına sebep oluyor. ama yapmaktan vazgeçmek istemiyorum insanlar zehir gibi acınızla gün gelip dalga falan geçecekler bunu kullanacaklar bunu bildiğim için her şeyi gizliyorum.
