ne çok duyardık bu kelimeyi.
-acıma sakın!
-aman boşver bakma. acınacak hale düşersin sende, sanada öyle bakar acırlar...!
şimdi anlıyorum ki acımakla değil, yardım etmemekle onun haline düşersin. onun o zavallı, o çaresiz halini görüp yüz çevirebiliyorsan, kalbin sızlamıyorsa ne önemi var o kalbinin?
o yüzden acı! acıma duygusu, merhamet; insana değil kalbi olan bütün canlılara özgü bir erdemdir.
acımasanda onun haline düşebilirsin. düşünsene bir; ya sen o haldeyken millet sana bakmasa, acımasa, yardım etmese!
illa bir temkin gerekliliğini söyleyen sözlerden..
tüm yanlışlar "sonra sana gelir"den geliyor zaten, başka şey yok..
ne insanın acıyabilecek kadar acıdığından "iyi" durumda olmaması ihtimali, ne diğerine acımanın onu* belki de olmayacağı kadar "kötü"ye itme olabileceği, ne acıma yerine eğer gerçekten ilgilenilmişse çözüm için olmasa dahi o anda basit bir mevzuda yardımın, olumlu hareketin olabileceği.. hiçbir şey, sadece korkutma, temkin..
