dozajını ayarlayamadığından insanoğlu, acı bazen olgunlaştırmak yerine küskünleştirir. kalın bir kabuk örer çevresine, üzerine de bir resim çizer. herkes öyle bilirken, bir başkasıdır resmin altında yaşayan...
Acı sadece insanı kalınlaştırır. Zaten üzülünmemesi gereken şeylere üzülmemeye başlarsın yani olması gerekeni yaşarsın ha bir katkısı daha var yaşlandırır.
çekilen acıları en içte hisseder insan. kim bizin için üzülürse üzülsün, sadece biz biliriz acının tadını. acılar yüklenir omuzlarımıza ve biz onların altında erirken, bir zaman gelir artık büyümüşüzdür. acılar belki insanı hayattan bezdirmek için bir sebeptir ama acılar adam eder insanı, büyütür, olgunlaştırır. önceleri bir çocuk gibi gülerken, acıyla yoğrulan insan acı acı güler hayata, dudaklarındaki hazin kırışıklıklarla.
yanlış yorumlanmış durumdur.
öldürmeyen şey insanı güçlendirir gibisinden bir deyişi de mevcuttur bunun.
hiç yara almış bir insanla sağlam bir insanın savaşması aynı mıdır?
yara aldıkça ilerlemelerin yavaşlar, karşı koymaların güçleşir.
yanlış olması yüksek ihtimale sahip önermedir. zira bir ara her evin duvarını süsleyen ağlayan çocuk, senelerdir ağlamaktadır. üç nesil büyüdü, akranları eşşek kadar oldu, torun sahibi oldu bu ise ısrarla, hala ağlamaktadır. geçen bir sahaf vitrininde arkadaşlarla gördük. hala, yorulmadan sıkılmadan ağlamakta, fakat işte hala çocuk. çocukla çocuk olunmaz diyoruz, bu önermenin de yanlışlığı ispatlanmıştır.
"armut mu lan insan, zamanı gelince olgunlaşsın?" diye çemkirdiğin yaLAN. acı hemoroidi azdırır. insanı olgunlaştırmaz. insanı olgunlaştıran tek şey; kendi düşünce sistemini kullanıp, bir şeyleri düşünmesi ve kendi gerçeklerini bulmasıdır.
şimdi dolaptan süt alıp geliyorum hemen. bir yere gitmeyin.
insanın bunu acıyı yaşarken değil çok sonra farketmesi durumudur. acıyı yaşarken sürekli kendine " neden ben" soruları sorar insan. o an ya ben bu acıyla olgunlaşıcam düşüncesi aklın ucundan bile geçmez. üzen şey çok sıcaktır çünkü. hala boğazda düğümlenir kelimeler. ya ne zaman atlatıcam der insan. ama üzüntüyü atlatınca demek yaşamamda gerekir diye düşünür bünye. o an zaten artık acının bittiği noktadır. öünkü mantık devreye girmiştir duygu bitmiştir. zaten başta mantıkla düşünülce acı diye bişey olmazdı. acıyı yaratan ve yaşatan duygudur...
