artık gücünüz yetmez olur çekilen acılara, hayatınızı anlamlı kılan insan gitmiştir ve size sadece gittiği yöne bakarak "gitme, kal" demek kalır... ama "o" gider, çünkü; böyle olması gerekiyordur... çünkü; zamanı gelmiş ayrılıkları hiçbir güç engelleyemez... size ise acılarınızla mucadele etmek kalır...
sonra bir gün, özgürlüğün en güzel tanımı olan gökyüzü yetişir imdadımıza... acılarımızı çıkarıp cebimizden uçurtma yaparız... gökyüzünde yok olmasını hayal ederek, bulutlara değmesiniz isteriz, sonra yağmur olup yağmasını tekrardan üstümüze... hayallerimizle sıkı sıkıya bağlarız acılarımız, tüm anlamlarımıza dolayıp hayallerimizden oluşan ip havalandırırız acılarımızı...
kurtulmuş oluruz ya da kendimizi kandırırız... anlamlarımıza doladığımız hayallerimize bağlı acılarım artık gökyüzünün ve birazdan yağmur olup yağacak sizin, benim ve "o" gidenin üstüne...
bir gün sevgilinizle kavuştuğunuzda bir uçurtma yaparsınız.led ışıklarla süsleyip geceleyin uçurursunuz.yıldızlarla birlikte parlar gökyüzünde. geçmişteki tüm sıkıntılarınızı, acılarınızı o uçurtmaya birlikte bırakırsız ve hepsi gökyüzünde kaybolup gider.
