aslında sözlükle değil de sözlükteki dost dediklerinizle bastırmaya çalışmaktır. yazar acısını dile getirir, içinden kopan inci tanelerini döker gözyaşlarıyyla satırlarına. yazısını okuyan sevdikleri ona bir özel mesaj atar, arar halini hatrını sorar ya da açmış olduğu başlığın altına mantıksal çözümlemeler getirir. acı çeken yazar bunun sonucunda acısını paylaşmış olur. özdemir asaf'ın da dediği gibi acılar paylaşıldıkça azalır.. ve yine hangi insanoğlu sevmez sevdiklerinin onunla ilgilenmesini? yalnızca iyi gününde değil de kötü gününde de yanında olmasını? hadi yapmayın hepimizin buna ihtiyacı var..
o yüzden acılar olsun sevinçler olsun sözlükle paylaşılmalı. kendinizi acılarınıza sebebiyet verecek olayların gülünçlüğü ile komik duruma düşürmedikçe bunu yapın. iyi geliyor..
