mazoşist bir ruh haline sahip olanlar dışında, acıdan zevk alma durumu şöyle yorumlanabilir: her insan hayatında şöyle ya da böyle acılar çekecektir, kişinin duyarlılık eşiğine göre bu acılar derin veya hayattan bezdirici bile olabilecektir. yaşayan insanın acıdan kaçışı olmadığını kabul edip, tüm yaşadığı acılardan kendine bir pay çıkarma durumunu seçebilir insan. acıların insanın ruhunu derinleştirdiğinin, bazen kendini ve insanları tanıması için bir yol gösterici öğretmen olduğunun farkına varma durumudur. konfüçyus'ün de dediği gibi 'Elmas nasıl yontulmadan kusursuz olmaz ise; insan da acı çekmeden olgunlaşmaz.'
ya kendimden biliyorum amk bir süre sonra zevk mevk vermiyor, hep melankolik mutluyken bile olumsuzu düşünme, yeter lan artık skerim böle hayatın ızdırabını diyesim geliyor, bunlar hep düşük özgüven eksikliği ve sevgi yetersizliği zamanında yaşanan ilişkilerdeki hayal kırıklıklarından amk biliyorum da engelleyemiyorum yardım edin de psikoloğa gidelim.
