*yaşayarak öğrenilenlerdir. anlatılınca aman! diye kestirilip atılandır. yaşandıktan sonra insanın içine oturandır. insanın daha kötülerini yaşamamak veya hafif atlatmak için ihtiyacı vardır. kötü deneyimler olmadan başarılar zor gelir.
insanların nekadar kendini beğendiği ve başka biri iyi birşey yapınca içten içe çekememezlik yaptıpını öğreniyorum. herkes birşeyle kendini ön plana atmak istiyor, daha havalı olmak istiyor. oysa ki, havalı olmak önemsiz. birşeyler bulmaya çalışmak, kendini geliştirmek dünyada ki en önemli şey.
birşeyi bulduğunda elimize aldığımız veya gözümüzle gördüğüm o şeyi, kullandoğımızda aldığımız mutluluğu hiç bir mutluluk veremez.
birisi sana sorduğunda onu nereden aldın dediğin'de. ben yaptım demek o gurur ayrı bir mutluluk.
insanlar kendini sever, tamam dış görünüşünü sevmeye bilirsin ama bencil ve pislik yararıklarız. dünyanın sonunu bu aç gözlülüğümüz ve kendimizi yüceltme cabamız getirecek.
kısaca özet: insanlar aç gözülü, egoist, bencil yarstıklar. (genel'den bahsetmiyorum, ama çoğumuz böyleyiz.)
