Doğru bir cümledir. Acı insanları olgunlaştırır. Mesela en büyük acı sevdiğinizin ölmesidir. O ölünce daha bi sarılırsınız dünyaya onun için yaşarmışçasına. Ya da aşk acısı. Herkes çektiğini sanar bunu fakat çeken kişi sayısı çok azdır. Aşk acısı çeken insan bir felaket atlatmış gibi daha bir büyür, olgunlaşır. ***
Fuzuli'nin fikiridir. Bu yüzden hep acı çekmek ister. Bu şekilde olgunlaştığını da söyler. Bizlere bakınca da genel anlamda acı insanı katılaştırır. O da bizlerce olgunluk olarak nitelendirilir.
olgunlaştırır, büyütür dogru amma velakin bir o kadar da eskitir, ruhsuzlaştırır,büyüdüğün için herşeyin farkına varma kabiliyetin gelişir sonuç mutsuzluk bu durumda da seni öldürmeyen şey güçlü kılar derler yemişim böyle gücü, yüzüm bir sırıtışa, kalbim bir pır pıra hasretken ben güçlüymüşüm istemem böyle olgunluk.
