Yazamamak. Hissettiklerini dile dökemediğin gibi kelimelerin kağıdı da bulamaması çok kötü bir his. Dolmaya başlıyorsunuz. patlamak üzere gibi hissediyorsunuz ama tık yok vs...
Bu hepimizin bildiği çok acı bir gerçek. Her gün yaşıyoruz ama bir gün öleceğiz. Montaigne üstadın da dediği gibi: “bütün günler ölüme gider, son gün varır”
Altı yıl benim yanımdaydı. Omzumda uyutuyordum. Son sene hariç hiç ayrı günümüz olmuyordu. Acı gerçek şu ki şu an başkasının soyadıyla bizim birlikte kurduğumuz hayalleri gerçekleştiriyor.
Aslında hepimizin egoist olması ama olmamız gerekende bişey egolarımı hissetemdiğim zaman gerçektende psikolojim kötü oluyor bazen başkaları yerine sadece kendinizi düşünün çünkü dünya hassas kalpler için cehennem.
Sevdiğim için sürekli boyun eğdiğim insanın gözüme baka baka başkasıyla kırıştırması. Akabinde benimde aynı şirketten başka bir hatunu ona inattan tavlamış olmam. itin götüne girdi.
Hayatta kendinden fazla bir kadını sevmeyeceksin. Kendin ile aynı veya bir tık fazla seversen hayatını s*ker atar. Bu duyumu acı bir şekilde deneyimledim. Bunu bu saatten sonra değiştirmem..
