insanın acı karşısında artık belki çaresizlikten belkide onu kaale almamasından dolayı gülümsemesi. *
hiçbir saat ayrılığı göstermez sen öyle görmedikçe ve hiçbir acı sonsuza dek sürmez sen istemedikçe. acıya nasıl gülümser insan. oysa hani derlerya insanı öldürmeyen acı hayata bağlar. oysa acı yaşandığı an , insana sanki sonsuza dek sürecekmiş gibi bir acı vermez mi.
yaşamak her şeye rağmen yaşamak. acıya gülümsemekse yine güleriz. suç ve ceza dan bir bölüm: "eğer yüksek bir yerde, bir kayanın üzerinde, iki ayağımın sığacağı kadar bir yer verseler ve deseler ki "çevrende okyanuslar, altında uçurumlar, korkunç bir yalnızlık içinde, böylece dikilmeye razı mısın?". bütün samimiyetimle şu cevabı verirdim. "evet razıyım! yeter ki yaşayayım!... ömür boyunca, binlerce yıl ayakta dursam bile yaşamaya razıyım...". aman allah'ım! ne yaman bir gerçek!... yaşamak... her şeye rağmen yaşamak arzusu... ınsana bu yüzden alçak diyen, kendisi alçaktır!" *
