bunu görmek zor değildir.. çıkın tarfiğe, ya da öyle özel biryere ihtiyaç yoktur. sokakta dolaşın..
etrafı kolaçan edin.. hiç bakmadığınız taraflara bakın.. görmediğniz insanları izleyin.. ara sokaklara girin.. romanların oturduğu mahallerde tur atın.. ya da yerse varoşlara gidin.. restaurantların arka kapılarında pusu kurun..
işte oradalar.. venezuela terimi ile getto lar orada..
dilenen çocukları göreceksiniz.. sonra 50 kuruş için arabaların altında ezilme pahasına trafikte savaşan kız çocuklarını göreceksiniz.. tabi dilenen çocuklarla burdakileri görmekle bitmiyor.. birde onları evde ya da ağacın arkasında bekleyen büyükleri(!) var.. onlardan dilenme sonucu kazandığı(!) paraları alan insanlar var ağacın arkasında..
sonra çöp kutularının içine hafifçe eğilirseniz oradan çocuk çıkması sizi şaşırtmasın.. depozitolu şişe ya da yırtık bir elbise arayan çocuklar var.. siz dokunmayın ona o hayatından mutlu.(!)
romanların arasına girin.. şehrin kasvetli havası orada hüzünlü bir şekilde neşe salan bir şarkı dinlermiş gibidir..
hiç dert etmez onlar parasızlığı.. fakat orada da buldozerleri göreceksiniz.. parasız ama mutlu insanların evlerini yıkmak için duran iş aletlerini göreceksiniz..onları asimile etmek için can atan bürokratları göreceksiniz.
işte burdaki insanlar hayata zaten adil başlamamışlar.. bir de savaşmaktan söz ediyoruz..
