içinde sevinç yerine acı biriktiren insan, artık acıyla bir olur. ve ateşe atıp her yaktığında kendini, arda kalan külleri acıdan ibarettir. acıyla bir olan insan, artık her yaktığında kendini, acılarından doğacaktır.
hayatı bir cennete satmayacağım...daha güzel, daha çok günahlar işlemek için acılarımdan yeniden doğacağım...çekeceğim acıyı unutup, beni mahfedecek kadını yeniden seveceğim.
elbette bazen çiçek açıp bazen solacağım, acılar olmasa insanlar yaşanan güzel olayların değerini anlayamazdı,önemli olan acıları yaşadıktan sonra yeniden doğmak yıkılmadan herşeye rağmen ayakta kalabilmek ve yine yeniden doğmak.
