kompozisyon'un, tuval boyutlarinin disina tastigi izlenimi yaratacak sekilde duzenlenmesidir. Figurler kuralsiz, serbest bicimde duzenlenmis izlenimini verirler.
Asimetri, acik kompozisyonda merkezi oneme sahiptir, duygu ile simetrinin uyusmazligini vurgular.
Gunumuz sanatinda en fazla basvurulan kompozisyon turu, barok ve maniyerist resimde de cok sık kullanilmistir.
Open Composition; Resim düzlemi üzerinde betimlenen gerçekliğin, gerçekte resmin sınırları dışında da sürüp giden doğal gerçekliğin bir parçası olduğu izlenimini verecek şekilde kompoze edilmesi. Kapalı kompozisyonun tam karşıtı bir sanatsal davranış biçimidir.
Açık kompozisyon, asıl gerçekliğin tüm öğelerini resim düzlemi içine sığdırmayı amaçlamaz. Tersine, böyle bir çabanın olanaksız olduğunu varsayar. Açık kompozisyon doğadaki gerçeklik düzleminin bir kesimini içeren bir çerçeve gibi de düşünülebilir. Rönesans'ın aksine, Barok açık kompozisyonu yeğlemiştir.
