bir an olsun ruhunu çevreleyelerden uzakta olduğu an insan farklı bir dünya içinde yaşadığını gördükçe bir yandan acısıyla yüzyüze gelmekten diğer yandan kendisiyle yüzleşmekten korkar. ama dönüp dolaşıp yine acısını ve mutluluğunu ruhunda bulduğu için acı; insan ruhunun vazgeçilmezi, acı çekmek de bir ömrü boyunca sonu mutluluğa erişilmeyi bekleyen bir nidasidir.
çektiği her acıyı yücelten mutluluk nedir bilememek için mantıksız, ahlak ve edep adı altında saçmalıklara boğulan insan çığlığı bu cümle.
acı bedenin ruhu hatırlamasıdır ha, vay be! hiç kıymık batması, kıç yarılması, bağırsakların ele alınmasına girmeyeceğim. beden acıyı nasıl algılıyor anacım, bir saniye bi durun düşünün coolluk yapmadan önce. beyin denilen nesneyi bu cümle ile hizmet dışı bırakan insan, elbette kendini oradan buradan kopmuş, bir bedenin içine hapsolmuş hisseder.
yok yok, şimdi anladım. bedenin içine hapsolma olayını düşünüyor düşünüyor, anlama otobanında 270 basacak boş şeriti bulamıyordum. diyor ki bu söze canı gönülden inanan kişi; "o kadar çirkinim ki, aynaya bakıyorum bu surat ne? bu göbek ne? hani nerede üçgen vücut? hani nerede 90-60-90?"
o an ruhu, şizofrene kaymış beynini temsil ediyor. "aslında ben çok güzelim ama bir bedene sıkışmışım. izin ver kardeş, bir dışarı çıkalım gezelim tozalım. ama yok! sıkıştım bir kere!! ne yapalım bu acıyı taşıyacağım sırtımda bir kambur gibi esmeralda'nın sevdası yolunda. o gün gelecek tüm hesabım bitecek seninle bedenim. toprağın içinde çürürken ben hurilere nuriler katacağım. nihahaha"
bu mu çözümünüz? lan bir hava alın. dağda bayırda at, eşşek peşinde koşturun. bir su için, yüzünüzü filan yıkayın. belki oksijen gider ruhunuza. (bkz: eytera bea)
acı, beden, ruh kavramları bağlamında açıklanabilir önerme.
hepimizin ruhu allah'tan kopmuş parçalardır.
ve çektiğimiz her acı da o ruhun bedenimizin içine hapsolmuş olması, ait olduğu yerden kopması kaynaklıdır, ruhu hatırlatır.
burun sızlatıcı da olsa, insanın derinden de etkilese de ruh ve beden ayrılmaz ikilidir, birbirinden ayrı; yaban kalmış birer ottur ikiside..ruhtur bedene acı çektiren, acıdır bedeni mahfeden, bedendir herşeyi sineye çeken..acı tek vazgeçilmeyen..
