zordur be canlarım. anne her ev işi şappadanak hallolsun isterken kızcaaz daha işe başlamak için kollarını sıvamaktadır yavaş yavaş. anne ev işleri bitene kadar dünyayı dar eder kendine, sinir stres olur. kız ise rahattır, işler bitmese de sorun etmez kendine. ancak annenin "hadi hadi" demesi gerer kızı, dünyanın ev işlerini hızla yapmakla yaşanmayacağını düşünür. ne de olsa insan evinin kölesi olmamalıdır, evin insanın kölesi olması gereken yerde. hayatı sindire sindire yaşamalı insan, bir şeyleri bitirmeye halletmeye çalışırken yaşlanıyo insan.*
anne kızını bekleyemeyecek kadar pratik ve sabırsız, kızı ise annesinin temposunda yaşayamayacak kadar yavaş ve üşengeç.
aynı evde yaşadıklarını düşünün bu iki insanın.
öğlen saat 2 de uyanan bir kızın, 10'da kahvaltısını yapmış olan annesi.
hadi alışverişe çıkalım kararı alındıktan sonra 15 dakika içinde hazırlanan bir anne ve daha bilgisayarın başından henüz kalmış tembel bir kız.
hayat anne için beklemekle, kızı için de acele etmekle geçer.
