en sevdiğim düşünme biçimlerinden biri. hicbir şey icmeden sensation budur. hepsi bir yana da hayatta apayrı yeri olan platonyalar olmasa gerçekten çekilmezdi. sözde özne var bu cümlelerin birinde.
saçmalıktır. o da seni düşünse bile yanında olmadığı sürece hiç bir önemi yoktur. bu acaba insanlar ben yokken benim hakkımda kötü şeyler söylüyolar mı şeklinde düşünmek kadar paranoyakça olmasa da en az onun kadar saçmadır.
şimdi yanıt 'evet' ise, madem özlüyor neden arayıp sormuyor diye düşünmüyor değilim. ben özlediğim halde ben de arayıp sormuyorum, çekiniyorum. acaba o da çekiniyor olabilir mi falan. belirsizlik durumları çok fena.
yanıt 'hayır' ise zaten söylenecek bir şey yok. her şey ortada.
''Uslu bir çocuk olursan şirinleri de görebilirsin.'' sözünün cuk oturduğu, depresyonun dibine vurulan, Halil Sezai'yi ''isyeeeeaaan'' diye bağırtan durum.