Yaşanan çok büyük acıların, ölüm, ayrılık, ağır hastalık gibi kriz durumlarının aşıldıkça insan kişiliğini hep bir üst seviyeye taşıması durumudur. Bu tarz insanlar genellikle daha empatik, daha insancıl daha anlayışlı ve daha yardımsever olma eğilimindedirler ayrıca ironik bir şekilde daha güleç insanlardır.
çocukken büyümek ister ya insan büyüyüp olgun bir insan olmak.. halbu ki bilmez ki insan büyüdükçe yaşadığı acılar da büyür, bilmez ki o büyürken zaman ondan en sevdiklerini alıcak ve onu büyütecek olan şeyin de o kayıplar olduğunu bilemez. büyüyüyüp olgun bir insan olunca da tek derdinin bakkaldan alamadığı çikolata olacağını sanır. halbu ki acıyla olgunlaşır insan yaşanan o derin acılarla, hayatında iz bırakan ve asla silinmeyecek olan o derin acılar.
