az konuşulduğundan ya da tatlı sert tartışmalardan mıdır bilmiyorum pek sık olmayan hadise. aslında ablanın başka bir dili var. konuştukça seni kendine bağlayan, güven sağlayan. fedakar bakışları, seni dinleyecek sonsuz sabırları, susacak dudakları var. özel bir yeri var hayatımızda. fakat biz nedense başkalarının ablasıyla sohbet ettiğimiz kadar, onları dinlediğimiz kadar dinlemeyiz. başkalarının ablasını mutlu etmek olmuş derdimiz. burdan sıyrılıp ablayla sohbet etmek lazım arada. işte bunu biraz kendi buralara taşıyor. kardeşim iyi de ortada bulduğu eşyayı balkona koyması ya da maç izlerken bik bik konuşması, çekirdek kabuğundan direkt seni sorumlu tutması bu sohbet havasını baltalıyor. soğuyor insan. yapmasa kral valla. bir kamyon çekirdek yerim onunla.
Dunyadaki en durust muhabbettir. Abla;
asktir
Sirdastir
Anne babadan senin yerine azar isitendir
Kavgasi bile tatlidir
Sirtina alip odadan odaya kosmaktir
Sac uzunlugunu yaristirmaktir
Cok zayif ve narin olusunu kiskanmaktir
Ozlemdir cok ozlemektir.
Bu seneye kadar kardeşime aramda nedenini bilmediğim bir soğukluk vardı. Evde resmen birbirimizi görmüyorduk. Fakat bu sene durum çok değişti. Onu dinlemek istiyordum, bir şeyler paylaşalım, gülelim eğlenelim istiyordum ve öyle de oldu. Ergenliğe yeni girdiği için beni çıldırtsa da o benim kardeşim. Benim canım. Benim vazgeçemeyeceğim çok sevdiğim parçam.
