psikologlara gerek duymadan kardeş sahibi olanların kolaylıkla açıklayabileceği durumdur. bu böyle kardeşim işte yaşları yakın iki kızsan saç baş yolunur, akrobatik hareketler üzerinde denenir, karşıdaki bağırıp çağırsa da hatta nerdeyse artık acıdan bayılsa da sallanmaz, bozuntuya verilmez. zaten karşıdaki de acısı ve şirretliği geçince çığırmayı bırakıp ya şikayete yada karşı atağa geçer. yada intikam soğuk yenen bir yemektir diyerek sonraya bırakır. iki dk sonra hiçbir şey olmamış gibi birleşip başka şeye gülebilir yada birlikte üzülebilirsiniz.
yalnız bu durum sadece ve sadece öz hakiki kardeşlikte geçerlidir. karşındakini aşk acısından teselli ederken bir şeye uyuz olup bulduğun sert cisimleri atarak şaşırtıp sonra hiçbir şey olmamış gibi yemeğe çağırıp, dengesiz dengesiz şiddet ortamları oluşturmak normalde psikopatlıktır, kardeşsen kardeşliktir.
kardeşinden şiddet gören zavallı abla konuştu. (bkz: stockholm sendromu)
Ablaya tokat atabılmek mı ben daha elımı kaldırdıgım an o bacaklarıyla benı bır ıtmek suretıyle neye ugradıgımı sasırtır. bana sınırlendıgı bır an butun kıtaplarımı atan abladan bahsedıyoruz gençler, once bır sakın olun ablaya karsı.
