çok kötü bir durumdur aslında sadecde bu değil herhangi sevilen bir insanın ölmesi başlı başına kötü bir durumdur.. abla öldüğünde artık tAtlı tartışmalar yapıp sonra barışılacak biri artık yoktur.. her ne kadar kızsanız da sizi çok seven kimsenin yoklugunda sizi besleyen, size kol kanat geren biri artık olmayacaktır.. *
Ablasını görüp yaşayan ablası ile vakit geçiren bir insan için acısı tarif edilmezdir.ama bir de benim gibi hiç tanımadan ablası ölmüş olanlar var bu tanımadan hiç görmeden ölmesi daha bir acı vericidir mekanı cennet olsun.
Not:Ablanızın abinizin kıymetini bilin olan var olmayan var keşke bir ablam olsaydı demedim değil.
insanın aileden birisi öldüğü zaman, canından can kopar, acısı tarif edilemez duygulardır bunlar.
insanlar yakın arkadaşlar sizin için üzülür fakat sizi sizden iyi anlayan sevdiğini kaybetme olayını, başından geçirmiş olan olur.
Bende babamı kaybettim.
Başın sağ olsun.
diyebiliriz.
Aklıma geldiği anda siliyorum ablamın görüntülerini hafızamdan sanki hiç olmamış gibi.
Sonra oğlu geliyor aklıma. Diyorum ben ona ne anlatıcam büyüdüğünde.
Sonra tekrar hatırlıyorum.
Ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorum...
ölümün her türlüsü kötüdür, anne baba sevgili arkadaş. ama kardeşin ölümü bi acı gelir insana. baban ölünce sorumluluğun artar. annen ölünce yarım kalırsın. ama kardeşini kaybedersen hep eksik kalırsın. çocukluğunu birlikte geçirdiğin kişi büyüyünce senin yanında olmaması ister istemez zoruna gider insanın.
aklıma ihtimali bile gelince elimin ayağımın titrediği olay. düşüncesine bile dayanamadığım olay. beni delirmekten alıkoyan tek şey, onun bir yerlerde bir şekilde mutlu olduğunu bilmek, aksini düşünmek beni çıldırtıyor..
