siz annenizin karnındayken henüz hayal bile edemediği bir şeyi "abla" olacağı için sevmek zorunda bırakılan, siz doğduğunuz için bir köşe de ağlayan ama yine de beşiğin kenarından size bakarken içinde gezinen sıcaklıktan kopamayan, "ama sen büyüksün kızım, o daha küçük" lafını belki de çok da küçükken istemeden defalarca duyan, arkadaşları geldiğinde odasına almayıp saatlerce ağlatan, yine de onunla olmak istemekten vazgeçemediğiniz, anne - baba gezmeye gidince evde yalnız kaldığınızda bir an da ortadan kaybolup her türlü aksiyonla geceyi korku filmine çeviren*, tuhaftır ki size sarıldığında tüm korkulardan arındırma gücüne sahip olan, aşık olduğunuzu ilk paylaştığınız, sizi korumak için yalanlar atan, dertlerini sadece sizinle paylaştığını bilmek istediğiniz, beraber uyuduğunuz, bazı geceler nedensiz ölmesinden korktuğunuz, sevinci size hiç bir şeyin olmadığı kadar ilaç olan, hayatta canınızın yanmasıyla gerçekten yanacak olan en can en kan arkadaş, dost; 'abla'nın, sol tarafınızı boş koyup, bıraktığı boşlukla bir zamanlar beraber "evimiz" dediğiniz yerden çıkıp artık "evim" diyeceği başka bir yere gitmesidir. ve bu gidiş onun için öyle mutlu olunması gereken bir günde gerçekleşir ki, ne hissedeceğiniz, sizi dışardan nasıl görmesi gerektiği ile karışır..karma karışık bir hal alır herşey..içiniz yanar..tuz buz olursunuz..
sevgisini yalnızca çocuğuyla, -belki adını koyduğunuz- yeğeninizle paylaşabilirsiniz *
eğer ablanın odası daha genişse, abla çalışmadığı için aile bütçesine extra yük getiriyorsa, cinse, tatlı düşkünüyse, işbirlikçi değilse, sır tutmaz kişilik yapısına sahipse, sizden güzelse festivalsi bir durumdur.Aksi takdirde geçmiş ola..
enişteden kayın birader ayagına türlü türlü maddi destek alınması muhtemeldir. ama bu gibi durumlar evlendikten sonra bitiyo. evlenmeden once bi dedigimi iki etmeyen adam şimdi beni sallamıyo ama ben de yapmadıgı zaman caktırmadan ablama soyluyom o soyleyince yapıyo. enişte guzel sey ya. butun ablalar evlensin.
normalde ablanızla aynı evde yaşamasanız bile , evlendikten sonra görüşme sıklığınız hiçbir şekilde değişmeyecek olmasına rağmen , insanı hüzünlendiren bir olaydır. düğün bitiminde kimseye göstermeden hüngür hüngür ağlarsınız..
ablan evlenmeden önce;genelde tartıştığınız zamanlardan birinde durmadan enişte adayı yine telefonla arar;
a:* mrb naber kız?
b:iyilik senden?
a:benden de.
a:sana verdiğim cdyi dinliyor musun?
b:** evet iyi fena değil.
a:ablan orda mı?
b:yok değil.eski bir erkek arkadaşı aradı dışarı çıktı.
a:nee? erkek arkadaş???
b:evet ama yanlış anlama. normal yani normal arkadaşıydı sanırım.
akşam abla gelir, çoktan enişte adayı arayıp söylemiştir ve yalan olduğu anlaşılır.
c:kacak kelebekkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
b:* ne var be? ben seninle konuşmuyorum.
c:anne ya ühühühhühü ya anne bu kızın elimde kalcak şuna bir şey söyle lütfennn.
diye devam eder. ah eski günler ne eğlenceliydi. **
edit: kız kardeş abladan hırsını çıkaramadığı için enişteye uyuz davranır. *
enişte denilmesi gereken kişiden (ablanın evleneceği zat) nefret etme olayıdır. kendini bildin bileli yanında olsun; yanında ol, en zor anında "abla" dediğin zaman saniyesinde yardımına koşsun; yardımına koş, dikey limit* filminin ilk başındaki dağdan düşme sahnesinde olduğu gibi, ya onla ya hiç deyip, beraber kendi ipini de keseceğin 3 kişiden birisi olsun; birisi ol, sonra daha önce yüzünü bile görmediğin "el"in adamı gelsin götürsün; yok ya...
yok ya değil işte.. olmuyor öyle.. "gitme" diyemiyorsunuz, biliyosunuz ki hayatı için yapacağı en doğru seçimi yapmış o.. ilk kez bencil olamıyosunuz belki de bu kadar isteyip ona karşı.. en fazla, enişte denilmesi gereken ama sittinsene demeyeceğiniz "o adam"ın tavlada eline vereceğiniz günü düşünüyorsunuz rahatlamak için.. sizin intikamınız da bu kadar oluyor işte.ama o da kesmiyo.. ağlıyosunuz; sessiz..
edit: bu hafta sonu rakı balığa götürdü ibne. muhabbeti de iyiymiş. enişte ne de olsa.
(bkz: saf)
ablanın evden tasınması, belki de sehirdısında yasayıp birkac ayda bir gorusulmesiyle sonuclanacak durum, nedensiz bir sekilde uzulunur abla evlenirken, mutlu olacagı bilinse de, kendi hayatını kurmasının sevinci gorulse de, bencillik sarar insanı, abla ile eski kadar cok gorusulemeyecek, eskisi kadar dertlesilemeyecek, aileyle bir sorun oldugunda aradaki kopru yok olacaktır, tamamen bencillik yuzunden huzunlenilir, yoklugunun en fazla hissedildigi zaman da sabah kalkıp, yatagında gorulmedigi zamandır, belki birkac damla gozyası dokulur, hep mutlu olması dilenir
