enişte denilmesi gereken kişiden (ablanın evleneceği zat) nefret etme olayıdır. kendini bildin bileli yanında olsun; yanında ol, en zor anında "abla" dediğin zaman saniyesinde yardımına koşsun; yardımına koş, dikey limit* filminin ilk başındaki dağdan düşme sahnesinde olduğu gibi, ya onla ya hiç deyip, beraber kendi ipini de keseceğin 3 kişiden birisi olsun; birisi ol, sonra daha önce yüzünü bile görmediğin "el"in adamı gelsin götürsün; yok ya...
yok ya değil işte.. olmuyor öyle.. "gitme" diyemiyorsunuz, biliyosunuz ki hayatı için yapacağı en doğru seçimi yapmış o.. ilk kez bencil olamıyosunuz belki de bu kadar isteyip ona karşı.. en fazla, enişte denilmesi gereken ama sittinsene demeyeceğiniz "o adam"ın tavlada eline vereceğiniz günü düşünüyorsunuz rahatlamak için.. sizin intikamınız da bu kadar oluyor işte.ama o da kesmiyo.. ağlıyosunuz; sessiz..
edit: bu hafta sonu rakı balığa götürdü ibne. muhabbeti de iyiymiş. enişte ne de olsa.
(bkz: saf)
siz annenizin karnındayken henüz hayal bile edemediği bir şeyi "abla" olacağı için sevmek zorunda bırakılan, siz doğduğunuz için bir köşe de ağlayan ama yine de beşiğin kenarından size bakarken içinde gezinen sıcaklıktan kopamayan, "ama sen büyüksün kızım, o daha küçük" lafını belki de çok da küçükken istemeden defalarca duyan, arkadaşları geldiğinde odasına almayıp saatlerce ağlatan, yine de onunla olmak istemekten vazgeçemediğiniz, anne - baba gezmeye gidince evde yalnız kaldığınızda bir an da ortadan kaybolup her türlü aksiyonla geceyi korku filmine çeviren*, tuhaftır ki size sarıldığında tüm korkulardan arındırma gücüne sahip olan, aşık olduğunuzu ilk paylaştığınız, sizi korumak için yalanlar atan, dertlerini sadece sizinle paylaştığını bilmek istediğiniz, beraber uyuduğunuz, bazı geceler nedensiz ölmesinden korktuğunuz, sevinci size hiç bir şeyin olmadığı kadar ilaç olan, hayatta canınızın yanmasıyla gerçekten yanacak olan en can en kan arkadaş, dost; 'abla'nın, sol tarafınızı boş koyup, bıraktığı boşlukla bir zamanlar beraber "evimiz" dediğiniz yerden çıkıp artık "evim" diyeceği başka bir yere gitmesidir. ve bu gidiş onun için öyle mutlu olunması gereken bir günde gerçekleşir ki, ne hissedeceğiniz, sizi dışardan nasıl görmesi gerektiği ile karışır..karma karışık bir hal alır herşey..içiniz yanar..tuz buz olursunuz..
sevgisini yalnızca çocuğuyla, -belki adını koyduğunuz- yeğeninizle paylaşabilirsiniz *
ablanın evden tasınması, belki de sehirdısında yasayıp birkac ayda bir gorusulmesiyle sonuclanacak durum, nedensiz bir sekilde uzulunur abla evlenirken, mutlu olacagı bilinse de, kendi hayatını kurmasının sevinci gorulse de, bencillik sarar insanı, abla ile eski kadar cok gorusulemeyecek, eskisi kadar dertlesilemeyecek, aileyle bir sorun oldugunda aradaki kopru yok olacaktır, tamamen bencillik yuzunden huzunlenilir, yoklugunun en fazla hissedildigi zaman da sabah kalkıp, yatagında gorulmedigi zamandır, belki birkac damla gozyası dokulur, hep mutlu olması dilenir
ablanızın hiç tanımayıp belki de hiç tasvip etmediğiniz, her lafına verdiğiniz karşılıkta "nasıl da bozdum şerefsizi.." diye içten içe bağırdığınız hatta fenere gol atmış kadar mesut olduğunuz bir adamla evlenip evi terk etmesidir.
öyledir ki ilk başta -hele ki küçük bir kız çocuğuyken- ablanızı herhangi bir küfürle tanımlayamadığınız "o adam" a kaptırdığınızda; "o adam"ın sizinle ilgilenmesi, oyunlar oynaması, hatta abi demeniz içinizi ısıtırmış gibi gözükse de, ablanızı mutlu zannetseniz de; büyüdükçe, saflığınızı yitirdikçe, insanların nasıl oyunlar oynadıklarını görüp içinizdeki çocuk her defasında şaşakaldıkça, "o adam"ın hayatınızdaki rolü "iyi bir abi"den, "1 numaralı kötü adam"a erişir.
ablanızın döktüğü her yaş, ablanızın kaybettiği her kilo, ablanızın her iç çekişi, ablanızın her "istemiyorum allah kahretsin" deyişi intikam yeminleri ettirir...
yeğeninizin ağzından "baba olan evde huzur olmaz" deyişini ilk duyduğunuzda içinizi nefret kaplar...ve içinizdeki o saf,temiz çocuk varlığını iyice yitirir...
ablanın evlenmesi kimi zaman "ablanın boşanması" ile sonuçlanır...ya da siz öyle olmasını istersiniz...
her gece içen, sarhoşken milyon sözler veren, sevdiğini iddia eden, sevildiğini zanneden, herkes onu kabullenmek zorundaymış gibi davranan ve daha nice "bencil"liği bünyesinde barındıran bir insandan kurtulmaktır istedğiniz.
ve belki de yine kırıntıları kalan çocuk ister bunu...
ve yine dualara başlarsınız...
ve "abi" kelimesini "gerçekten hakeden" insanlara adamayı umarsınız hayatınızın geri kalanında..
öyle ya her kelimenin bir ağırlığı vardır ve her bünyeye yaraşmaz, ve abilik parayla pulla değil, sevgiyle yapılır...
insanın içine taş gibi oturan olay. hala sindirmekte zorlanıyorum. ailemde derdimi anlatabildiğim, oturup konuşabildiğim tek insan ablamdı,benim için anlamı, değeri çok ama çok büyük aramızdaki ilişki bambaşkadır yani, çoğu zaman annemden bile öndedir benim için.
şimdi memlekete gittiğimde onun evde olmayacak olması, içimi burkum burkum burkuyo lan sözlük. bu kadar zor olabileceğini tahmin etmemiştim, 23 yaşımda adamım utanmasam ağlıcam aq.
işallah nikah memuru filmlerdeki gibi bi itirazı olan var mı diye sorar da itiraz ederim. bana kalsa hiç vermez turşusunu kurardım ama neyse.
inşallah alışması kolay bi durumdur.
ablan evlenmeden önce;genelde tartıştığınız zamanlardan birinde durmadan enişte adayı yine telefonla arar;
a:* mrb naber kız?
b:iyilik senden?
a:benden de.
a:sana verdiğim cdyi dinliyor musun?
b:** evet iyi fena değil.
a:ablan orda mı?
b:yok değil.eski bir erkek arkadaşı aradı dışarı çıktı.
a:nee? erkek arkadaş???
b:evet ama yanlış anlama. normal yani normal arkadaşıydı sanırım.
akşam abla gelir, çoktan enişte adayı arayıp söylemiştir ve yalan olduğu anlaşılır.
c:kacak kelebekkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
b:* ne var be? ben seninle konuşmuyorum.
c:anne ya ühühühhühü ya anne bu kızın elimde kalcak şuna bir şey söyle lütfennn.
diye devam eder. ah eski günler ne eğlenceliydi. **
edit: kız kardeş abladan hırsını çıkaramadığı için enişteye uyuz davranır. *
artik sizinle birlikte kendi evinde degil de, misafir gibi gelip misafirler icin hazirlanan yatakta enisteyle birlikte yatmasidir. size iyi geceler diledikten sonra isigi, kapiyi kapayip cikmak duser.
