kapanmaya yakın gittiğim akbank şubesinde gördüğüm muameledir. para sayan " güzel " abla ( takriben 25 flndır ) ayakta beklememin yanlış olacağını, yorulmamam gerektiğini belirten bir cümleyle iletti. cümlenin en can alıcı noktası şüphesiz ablacım lafıydı, müşteriyim ben, ne ablası ne oluyor diyebilirdim ama güzelliğine verdim. çirkin olsa da böyle bir şey yapmazdım gerçi, en nihayetinde bana temiz abla duygularıyla yaklaşmış ilk bankacıya böyle bir şey yapmam yakışıkalmazdı. o değil de ben çok mu küçük gösteriyorum mına koim dedim içten içe, yalan yok...
