bu hayattaki sıfatlarımdan biri ki layıkıyla yerine getirdiğimi düşünüyorum.
duygusal yapmam gerekeni yaparım ama salakça şımartarak değil, dış dünyaya hazırlayarak. hepimizin beyni bi puzzle ve herkesin konumu gereği bunu çözüp gerektiğinde kişileri ona göre yönetmesi lazım.iş arkadaşımızı müdürümüzü anne babamızı vs de. kardeşlerimiz de böyle. onları makine gibi yapmalıyız bazıları olmuyor mesela benim kardeşim ama en azından şunu öğretebiliriz ''sevgi duygusu ailede olur ve senin de kullandığın gibi her türlü manipülasyona açıktır. masallar hikayeler kitaplarda olur gerçek hayatta sevsen de hep tetikte olmalsın.''
kardeşine kötü davranan hakaret eden insanları anlamıyorum öyle mi üstünlük kuracaksın basitçe, yazık ve rezalet. kardeşin seni sen olduğun için dinlemeli ve saygı duymalı başaramıyosan kardeşin sana kazık atıyosa m*kiyosa zaten sen başarısız bi malsın kusura bakma.
Annemin beni daha çok sevdiğini düşündüğü için bana soğuk davranan kişi. Beni cezalandırıyor yani. Senelerdir böyle bu. Ben küçük kardeşmişim de çok seviliyormuşum bu yüzden. Çok yanlış düşünceler içerisinde.
Kendisinin maddi durumu hayli iyi, sağlık durumu da iyi. Gelin görün ki benim hayatım öyle toz pembe değil. Her zaman maddi sıkıntı çektim, sağlık problemleri yaşadım, akıl hastasıyım ve ilaçlar yüzünden çok zorlanıyorum. Onun gibi evime gündelikçi alamıyorum. Evliliğimde büyük sorunlar yaşadım. Eşimin ailesi desen zaten beni sinir hastası etti.
Yani anlayacağınız ben şanssız olan kardeşim. Fakat ablam benimle hiçbir şekilde empati kuramıyor. Annem evlat ayırmıyor ki bana acıyor. Bu bir gerçek.
iki gün önce gördüm ablamı. Yılda bir iki kere ancak bir araya gelebiliyoruz. Sıcacık sarılmasını bekledim. Bir samimiyet bekledim. Tepeden tepeden bakıyordu yine bana. Akıl veriyordu bolca.
Oysa biz çocukken çok güzel iki kardeştik.
insanlar nasıl böyle değişir aklım almıyor.
Teyze için anne yarısı derler ama asıl anne yarısı olan abladır.
Evlâdım gibi bir tanesi elimde büyüdü. Ben yaşadım zorlukları onlar yaşamasın diyorum. Onlar üzüldüğünde daha çok üzülüyorum, mutlu olduklarında daha çok mutlu oluyorum. Keşke benimde ablam/abim olsaydı diyorum. Hırpalanmadan kolayca ilerlerdim bu hayatta.
iyi ki vardır. en iyi dert ortağın sırdaşın olur atsa atamaz satsa satamaz tüm cefanı çeker bazen roller değişir ben onun ablası olurum bazen o benim annem olur..
Biliyorum ablalar bazılarınız için iyilik meleği ya da küçük anne ama bazılarınız var ki sessizce yazılarınızı okuyor. Abla sevgisi yaşayamayanlar tahmin edebiliyorum.
