dünyanın en sıkıcı eylemlerinden biridir belki de. bahsi geçen küçük kardeşin içi gider "ah ulan ben de oynasam, yansa ölse keşke" diye. hele bir de abi rpg oynuyorsa SAO dan bi alıntı yaparak :
"En küçük çocuklar bile bilir ki dünyada birini rpg izlerken oynamak kadar sıkıcı bir şey yoktur."
ne severdim ama. yaş 9-10, her sınavdan 5 alırdım abim izin versin de onu need for speed oynarken izleyebileyim diye.
sırf bunun için çalışırdım zaten. abim o zaman ödül niteliğinde izin verirdi odasında onu izlememe. hayran hayran bakardım klavyenin tuşlarına hızlı hızlı ard arda basıp oyunu kontrol edişine. o gün iyi günündeyse bana da izin verirdi 5 dakika oynamam için. annem yemeğe çağırınca oyunun muhabbetini yapardık sofrada bile, abimin yanında ben de erkekleşir onunla oyun oynamak isterdim..
