varlığı bile insana huzur veren bi organizma bende bitane va allah eksik etmesin başımdan, insan zor günündede sırtını dayayabilcek birini herzaman ciddi samimiyette bulamaz abi kadar.
birde abiler kavramı vardır. cemaatin erkek üyelerinin genel adıdır. her yerde, özellikle üniversitelerde, sokaklarda, caddelerde, marketlerde bakkallarda heryerlerde karşınıza çıkıp sizi maklube yemeğe davet edebilirler.
abi ya, herşeyi ben bilirim edasındadır. ama hep dediğim birşey vardır ki; abilik nerdesin ? kaçta gelicen demek değildir. bir sıkıntında yanında olmuyorsa, dinlemek anlamak yerine kısa olumsuz ve net cevaplar veriyorsa,varlığını sıradan bir kişinin de sana bu şekilde davranıp abilik yapabilceğine inandırmışsa bana yoldan geçende abidir. abi baba yarısıdır, güvencedir, destektir, yeri geldiğinde arkadaştan öte olması gerekendir.
ailenin prototipi olması sebebiyle hakkında süper gelecek planları yapılan, ileride bir gün dünyayı kurtaracağına kesin gözü ile bakılan organizmadır. daha sonra ebeveynler "ulan prototip fena olmadı, niye fabrikasyona geçmiyoruz" diye buna 1-2 kardeş organizma yaratımı sürecine geçerler. ama potasyumun ve kalsiyumun çoğunu abi organizmasında kullandıklarından ve bütün ümitleri zaten abi organizmasına yüklemiş olduklarından bu kardeş organizmalar daha bi rahat, daha bi ipimle kuşağım skimle tşağım kıvamda olurlar. ama en küçük sıkıntıda da abilerine koşarak olayı çözmeye çalışırlar. abiler de genelde kendilerine yüklenen süper kahraman rolünü benimsemiş bir halde, kardeşlerin derdine derman olmaya çalışır. zaman zaman olur, zaman zaman olamaz, ama sonuçta o da insandır, kripton'dan felan gelmemiştir.
ne anlatıyodum ben? hah, uzun lafın kısası; zor iştir "abi denilen organizma" olmak.
yalnız o diil de; şu genlerle oynamasak... (bkz: eğitim şart)
