1-Abdal sevdiğini beğenmek, aptal ise beğendiğini sevmek ister.
2-Abdal us(akıl) diye ısrar eder, aptal sus diye.
3-Aptal laf eder, abdal söz eder. Lafı bırak, söze kulak ver!
4-Abdal sözün hakikatinden etkilenir, aptal ise retoriğinden. Sen sen ol, ey talib, aptal olma!
5-Bazı abdallar ‘aptal’, bazı aptallar ‘abdal’ görünür. Abdal görünmek kolay, olmak zordur.
6-Abdal dünyadan kurtulmaya, aptal dünyayı kurtarmaya çalışır. En sonunda abdal kendine kavuşur, aptal dünyaya.
7-Abdallar genellikle kördür, yani gözleri dünyaya kapalıdır. Bu yüzden aptalların, yani gözü açıkların göremediklerini görürler.
8-Aptal hep haklı olmayı marifet bilir, abdal hep haklı olmamayı.
9-Abdal abdal’ı bulunca susar, aptal aptal’ı bulunca aptal aptal konuşur.
10-Abdal bir fikrin tarafı olur, aptalsa taraftarı, o nedenle ilki savunur, ikincisi savrulur.
