aslında sözlük yazarı değil sözlük ozanıdır. eski ozanlar gibi gittiği her köyde bir güzele aşık olup türküler yakmak yerine modern aşıktır girdiği her siteden bir güzele türküler yakan bir yazardır.
abaz'oğlan bir halk kahramanı köy köy şehir şehir elinde sazı bağlaması gezer. gezdiği gördüğü şeyleri sazıyla sözüyle şiire döker dostlar. ve bir gün bir tarlanın yanında dinlenip huzur ve irfana varırken. herzamanki gibi vahşi cazibesine dayanamayıp yanına gelen kızlara bir türkü daha patlatır.
eline aldı kısa perde bağlama
aradı durdu emişecek bir yar
boyutuna aldanıp da ağlama
abaz'oğlan acıttırmadan kayar.
çok gezerdi elinde de bağlama
arar durur nefes alan bi bayan
yalnız iken yürekleri dağlama
tut sikini abaz'oğlan az dayan
abaz görür uzaktan incecik bir bel
ojeli tırnaklar bakımlı bir el
kıvırcık saçları dökülür tel tel
kız yakına gelir gözyaşları sel
çünkü sis atma o ç bile
gelen hatundan güzel.
