Özgür ile köle, kadın ile erkek, kısacası, ezen ile ezilen, birbiriyle sürekli bir karşıtlık içinde bulunmuş, birbirine karşı gizli ya da açık kesintisiz bir mücadele sürdürmüş, bu mücadele ya tüm toplum yapısının devrimci bir dönüşümüyle, ya da mücadele eden sınıfların hep birlikte çöküşüyle sonuçlanmıştır!
Tarihin daha önceki dönemlerinde, hemen her yerde toplumun değişik katmanlara tam bir ayrılmışlığını, toplumsal konumların çeşitli basamaklara ayrılmasını görüyoruz. Eski Mısır'da, köleler, cariyeler, fahişeler üstelik hemen her bir sınıf da kendi içinde özel bir basamaklılık gösteriyor.
Babaerkil toplumun çökmesiyle oluşan modern feminizm toplumu, sınıf karşıtlığını ortadan kaldırmış değil. Yalnızca, eskilerin yerine yeni sınıflar, yeni ezme koşulları, yeni mücadele biçimleri getirmiştir (göster ama elletme politikası) gibi.
Ne var ki feminizm dönemi olan çağımızın başlıca özelliği, sınıf karşıtlıklarını basitleştirmiş olmasıdır. Giderek toplumun tümü birbirine düşman iki safa, birbirine doğrudan karşıt iki büyük sınıfa ayrılıyor: Kadınlar ile Erkekler.
Ortaçağın babaerkil baskısından dolayı feminizmin ilk unsurları oluştu. Amerika'nın keşfi, Avrupa'nın aydınlanma dönemi, yükselen feminizme yeni bir alan yarattı. işte bu cinsiyet çatışması cinsel ilişkilere aç bir nesili beraberinde getirdi... bu da abazanizm akımının gelişmesine sebep oldu...
Abazanlar, kendi görüşlerini ve amaçlarını gizlemeye tenezzül etmezler (fordçuluk, dikizleme ve laf atmak vs.) Hedeflerine ancak tüm mevcut toplumsal koşulların zorla yıkılmasıyla ulaşılabileceğini açıkça ilân ediyorlar. Varsın feminen sınıflar bir abazan devrim korkusuyla titresinler. pipileter ve kukuleterlerin zincirlerinden başka kaybedecek bir şeyleri yok. Kazanacakları bir dünya var.
