"ay şimdi nasıl anlatsam sana?böyle bir durumun yani herhangi bir durumun,farketmez nasıl bir durum olduğu,işte o durumun anlatılırken,ya da yazılırken,ya da yaşanırken,her neyse işte,üzerine fazla düşülmesi,cılkının çıkarılması,mübalağa yapılması,uzatıldıkça uzatılması,gereksiz ayrıntılara girilmesi,işte bu ayrıntılar neler olur;böyle detaylar,konuyla alakasız şeyler filan,sonra işte bu durumun karşıdaki kişiyi boğması halidir abartmak" diyerek doğaçlama yapılabilinecek başlık.
sanat olduğu yolundaki entrylere katıldığım eylem. hele kafa dengi insanlar toplanmış ve bir laftan yola çıkarak abartma yoluyla nerelere geldiği görüldüğünde insan ayrı bir haz duyuyor.
- bir şeyi olduğundan fazla göstermek yani abartmak aynı zamanda yalan söylemek anlamına gelmekte olduğundan zinhar günahtır. her kim ki abartırsa öbür tarafta her gün kisik ateste 15 dakika yanacaktır.
sozlukte yapmayi cok sevdigim bir $ey. mesela ortaligi biraz kari$tirabilecek bir ba$lik acip, birilerini kizdirip* bunu az bir $ey de polemikle donatip abartarak ortaya surunce acaip eglenceli oluyor.
abarta abarta tepki cektikten sonra arkama yaslanip ekrana bakaraktan guluyorum egleniyorum.
$imdi tabi bu noktada bazi insanlar onyargi besleyip buna kiziyorlar ama sozlugun kullanimina hakim biri oldugumu du$unen ben (ki oyle olmasa burada olmazdim) dozu biraz abartarak iyice olaya giri$ebiliyorum da.
konseptin limitleri dahilinde abarttiktan sonra gelen tepkileri/cevaplari da degerlendirebiliyorum ve boylece fikir sahibi olabilecegim $eyler artabiliyor.
dalga gecmek gibi gorunse de, bazen gaza getirici etkisi olabiliyor bunun.
tabi abartmanin bir noktasi daha var, yazar nick'i altina yazilan entry'ler..
nick alti entrylerinde bir ki$i ovuluyor ya da yeriliyor olabilir ancak bu genelde abartilmaktadir. her iki hareket uc noktalara kadar uzanabilmekte.
abartmak guzel $ey bence. ve bunu guzel buldukca da abartmaya devam ediyorum. hatta edelim, hep beraber.*
-mübalağa şiirde sanattır gerisi boş laftan öteye gitmez.' der idi lisedeki edebiyat hocam.coğrafya hocam da der idi ki:
-çocuklar ben hindistana gittim inekler orda podyumda yürüyor gibi yürüyor.
iyiyi de kötüyü de
hüznü de coşkuyu da
acıyı da acı sanılanı da
zihinsel bir havuz problemi
musluklar kafayı yemiş
belki bir varoluş akti
birinci çoğul şahıs güvencesinde
-abartıyoruz-
birinci tekil daha kanıdeli
-abartıyorum-
abarttığıma takışımı abartmamam lazım artık.
hem bir vapur geçti az önce buradan
el ettim durmadı.
getirdiği deniz kokusu için
sırf bunun için affettim onu.
sözcük yazarlarının bolca yaptığı eylem. beğendikleri film olur göklere çıkarırlar, beğendikleri aktör olur oyuncu olur insan-üstük varlık hatta tanrı ilan ederler. ulan bir şeyi abartmamayı öğrenin ya.
