ankara. okul bahçesinde kör olan bir arkadaşım ile birlikteyken,
-aaa kar yağıyor, diye bağırmıştım neşe ile.
o ise bana,
-görmediğim şeye inanmam, demişti.
hey gidi günler hey.
o zaman kadar hayatında çok nadir kar görmüş bir adanalı olarak , istanbul'daki ilk yılımda,bir gece yarısı, yurtta yine yarasalık mesaisindeyken, birden farkedip, tüm yurdu , ki 20 kişilikti, ayağa kaldırmama vesile olan hadisenin dudaklardaki izdüşümü olan cümle.
lisedeyken dersteyken çok sık yaptığımız bir espriydi... mevsimin kışla bir alaksı yoktur biri dersin ortasında aa kar yağıyor der ve mutlaka cama dönüp bakan 2-3 kişi olur...
