in flames'in 2008 nisan'ında çıkaracağı 9. stüdyo albümü.
tracklist:
1. The Mirror's Truth
2. Disconnected
3. Sleepless Again
4. Alias
5. I'm the Highway
6. Delight and Anger
7. Move Through Me
8. The Chosen Pessimist
9. Sober and Irrelevant
10.Condemned
11.Drenched in Fear
12.March to the Shore
kayıt kalitesi çok iyi olmuş fakat in flamesten beklenmeyen bir albüm... biraz basitlik kokuyor. fakat zaten değişen ve kendini mahvetme yolunda ilerleyen in flames bu yolda bir adım daha ilerlemiştir. ne kadar kötü olursa olsun come clarity düzeyinde bir albüm olmuş. yani bikaç sene öncesinden daha kötü bir şey yok ortada... tabi ki bu adamların clayman deki kaliteye ulaşmalarını beklememeliyiz ya da colonydeki güzelliklerine... 95 yılında yayınladıkları the jester race albümleri şimdi bile çok seviliyor. ama son 2-3 albümleri bu kaliteyi düşürdüklerini gösteriyor. en azından tarzlarında belli bir değişiklik söz konusu...
tabiki herkesin zevki kendine. albümden nefret etmedim ama hayal kırıklıgına ugradıgımı söyleyebilirim... resmen büyük heycanla indirip dinlemeye başladım ve ilk 3 şarkıdan sonra hasiktir dedim.
bok atmaya hiç gerek yok, canavar gibi albüm yapmış adamlar. whoracle tarzı albüm dinlemek isteyenler in flames özentisi onlarca grup bulabilirler ararlarsa. japonya için üç tane fazladan şarkı var ayrıca albümde:
turneleri dahilinde canli canli olarak dinleme imkani bulabildigim yeni in flames albumudur. sahsen konser oncesine kadar genel olarak negatif olan hissiyatlarim, konserden sonraki gunden itibaren degismis ve sarkilar daha da guzel gelmeye baslamistir. * evet, ilk dinleyiste cok da etkili bir izlenim birakmasa da, kesinlikle dinledikce daha da sevilen ve don't tell me, tell my ghost, because i blame him for all I don't want to know ya da i feel like shit, at least i feel something ve benzeri replikleri dile dolanabilen, guzel bir calisma olmustur kendileri. * son olarak turkiye'ye de gelmesi soz konusu olursa eger, sahne performanslari kesinlikle gorulmeye deger guzelliktedir. *
the jester race, whoracle,clayman, colony, sountrackto your escape, come clarity gibi mükemmel albümler sonrası beklenmeyecek bir albümdür... ilk dikkat çeken olay ise; anders'in vokali. tamamiyle emo gruplarının vokali gibi olmuş! bak bir come clarity, soundtrack to your escape ya da clayman'daki vokale yırtıcı, vurucu ama aynı zamanda duygusal... son albüm yine melodik her zamanki gibi ama, death metal etkisi bariz azalmış hatta yok gibi! ah ah clayman'daki, soundtrack to your escape'deki melodileri riffleri özledim şimdi... o nedir abi ya! duygu akıyordu resmen gitarlardan! bir the quiet place, like you better dead of ne şarkılar be! melodi manyağı yapıyor insanı...
edit: valla bunu yazdıktan sonra albümü bir kaç kere dolaştırdım playlistimde; düşüncem değişti bence süper bir albüm, ha death metal kategorisi için kötü albüm eyvallah ama kesinlikle müzik. artı bir de şu geldi aklıma emo vokali gibi vokal var albümde dedim; bunu da değiştiriyorum neden çünkü ulan zaten anders sayesinde bu emo vokali dalgası çıktı. bu durumda in flames değil, emo vokalin olduğu gruplar bu vokalin özentisi oluyorlar, özenti olanlar piyasa olanlar onlardır, in flames değildir. yani in flames yine kendi müziğini yapmaya çalışan bir gruptur, değişen hiç bir şey yok!
edit 2: the chosen pessimist, disconnected, the mirror's truth, alias gibi parçları adinleyin yine o duygusal in flames'i yakalayın.
