aşk acısından başka acı tatmamış, karnı tok, sırtı pek ergenlerimizin durumu.
sen evine ekmek götüremediği, çocuğunun karnını doyuramadığı için intihar eden babanın acısını bilir misin?
çocuğu hastalanıp, parası olmadığından tedavi ettiremeyen annenin burukluğunu?
markete gidipte çikolata reyonlarının arasından geçerek bir tane ekmek alıp evine giden çocuğun kırıklığını?
sen su için 20 km sırtında testiyle yürüyen annenin yorgunluğunu bilir misin peki?
yerinden yurdundan edilenleri?
senin evin hiç yıkıldı mı?
sevdiğin biri kollarında öldü mü peki?
bir mezar taşına yaslanıp kaç kez ağladın?
senin yaşadığın acı ne ki be kardeşim.
yazık sana...
televizyondaki dizilerin, programların, bize gösterilen toz pembe hayatın ve kimin yazdığı belli olmayan normların sonucudur, aşkın bu kadar ilahlaştırılması.
gerçek aşkı yasamayanların yorum yagdırdıgı baslık . 24 yasındayım, ergen mi sayılırım bilmem. gerçek aşk dünyanın en büyük ikinci sorunudur . eğer acısını bedeninizde hissedecek kadar aç değilseniz dünyanın en büyük acısı aşktır. sadece açlık ondan büyük bir derttir . zaten bu kadar laçkalasmıs bir çağda kimsenin gerçek aşkı bilmesi beklenemez . üç ayda bir asık olan ergenleri veya yavsakları ayrı tutuyorum . ölüm sayılmaz. o zaten olmak zorunda .
gerçek aşk sizin duygu sömürüsü yaptığınız her şeyden daha eziyet vericidir . insanı sefalete, meczupluğa, derbederliğe sürükler . siz aşktan delirenleri bilir misiniz ? intihar edenleri bilir misiniz ? aşk üzüntüsünden yataklara düşüp ölenleri bilir misiniz ? bunlar artık komik gelebilir. çünkü gerçekten çok az kaldı böyle aşklar .
birileri ölüyor bir yerlerde..
ölüyor birileri; mesela küçük çocuklar ölüyor: açlıktan, soğuktan, ana babasızlıktan, belki de yokluktan. bir silah namlusunun ucunda can veriyorlar çocuklar.
kadınlar ölüyor, kız çocukları ölüyor bir yerlerde öldürülüyorlar ya da. dayak yüzünden öldürüyorlar, kocası yüzünden, babası yüzünden, velhasıl bacak aralarında aranan namus yüzünden, töre denen katliam yüzünden öldürüyorlar. kız çocuklarını öldürüyorlar. ölüyor kız çocukları; dedesi yaşındaki "kocasının koynuna" satılan çocuklar ölüyor gerdek gecesinde.
ölüyorlar; mehmet ler ölüyor bir kör kurşunla.. iktidar budalası liderlerin küçük hesapları uğruna, zengin çocukların bedelli askerlik yaptıkları memlekette ölüyor yoksulun eli kınalı mehmet i..
birileri kendi memleketinde ölmenin hasreti, gurbet acısı içinde can veriyor elin yabanında.. "ırkçısın, bölücüsün, sen farklısın" deyip atıveriyorlar vatan evladını yabanın memleketine, ölüme terkediyorlar.
birileri ölüyor bir yerlerde; açlıktan, sefaletten, kimsesizlikten, hastalıktan... o birilerinin sevdiklerinin yüreği parçalanıyor, gözyaşları dinmiyor acıdan. ve birileri hala aşk acısını dünyanın en büyük acısı sanıp hayata küsüyor..
acı bazen yaş,zaman,mekan dinlemez.insan ne ile boğuşuyorsa o an için en büyük acıyı yaşadığını zanneder.ama bence en büyük acı insanın kendi ve etrafındaki insanların sağlıkları tehlikeye girdiğinde yaşadığı kederdir.
düşünecek derdi tasası olmayanların yaşadığı kıytırık acı aslında. dünyada insanlar çaresizlikler içinde ne acılar yaşıyorlar.
ne büyük dertler var.
aşk acısı çekenler eminim bunları biliyor ve farkında ama yine de kalplerine söz geçiremiyorlardır.
Ask demek cogu insanin sandigi anlamiyla "iliski" demek olmadigi icin , aslinda hakli olan kimsedir.
Aileye, fikirlere, mekanlara, dusuncelere karsi ask beslenebilir ve en buyuk acilar da bu sebeptendir.
Sevmeyi bilmeyen insanların anlamayacağı türden davranıştır. Bazen birisini öyle büyük seversin ki onu yitirdiğinde dünyanı yitirmiş olursun. Aşkın büyüklüğü kadar acısı da büyük olur. Yaşamayan bilemez.
Sorun edecek daha ciddi meseleleriniz yok mu sorgusunu hayretler içinde gerçekleştirdiğim ve anlamlandıramadığım hede.Bi insan nasıl olur da onca büyük sıkıntının içinde fındık kabuğunu doldurmayacak küçüklükteki hislerini hayatının merkezine koyarak yasa boğulabilir?
hani olur ya bazen dirseğinizi bir yere çarparsınız ve sanki kolunuzdan binlerce watt elektrik geçmiş hissi oluşur. ne acı hissedersiniz ne de o hisse anlam verebilirsiniz, hatta işinizi gücünüzü bırakır, değerli vaktinizi bu görünmez kazaya şaşırmaya ayırırsınız.
ya da acele ile çıkarken serçe parmağınız olmadık bir yere çarpar, sanki cezalı bir öğrenci gibi tek ayak üzerinde sekmeye başlarsınız ya da daha acı verenini bulalım, tırnağınızı keserken yanlışlıkla deriyi de kaldırırsınız ya yanma yapmaya başlar...
işte bu görünmeyen ama başa gelen küçük kazaların verdiği acının yanında aşk acısı olsa olsa sinek ısırığı olabilir. o da en fazla kaşındırır.
daha ciddi işlere, daha ciddi acılara ayırın ahir ömrünüzü, çünkü bir kez öldük mü asla geri gelmeyeceğiz, yeni bir hayat da yok. bu son şans...
