aşk ne zaman doğmuştu ki ölsün. o kadar çok ağza düşerse olacağı buydu alın bunu da öldürmüşsünüz işte ben zaten inanmıyodum da aşkın varlığına yinede inananlar adına üzüldüğümü belirtmek isterim.
Ask ölemez. Ask hissi eskimeyen ve her zaman kalbi pır pır attıran muhteşem duygu. Ne var ki bu zaman da bunu başardı insanlar, insanlar o muazzam duyguyu öldürdü. ölemez dediğimiz fakat ölen duygu ask.
Anlamsızlık taa içimdeydi benim.. Seninle sensizliğin olduğu yerde...
Kimi sevmeye kalksam sen oluyor karşımdaki.. sen şimdi kiminlesin bilmem ama ben hep seninleyim..
Gidişin ölümdü... Ölümüm ardından bakarken kal diyemeyişimdi.. Yüzyıl oldu sanki gidişin,
ardından bakarken şimdiki gibi ıslaktı kirpiklerim..
Gittin... belki de hiç gelmemiştin, ben gelmiş olmanı ümit ettim. Bu ümitle yaşattım asırlardır
içimde yaşayan hayalden ibaret sevdamı...
Kaçışlarına gizlenen sen değildin belki de tüm korkaklığımla bendim senden kaçmaya çalışan..
Dağ gibi hüzünlerden arta kalan yıllanmış şarap tadındaki sevdanla yüzleştim sonunda sevgili..
Senin için çok şey olmaya çalıştım.. ve sonunda hiçbir şeyin oldum..
Seni sevmek saflığın doruk noktasındaki buğulu bir hüzündü ruhuma dolan.. seni sevmek seni özgür bırakmaya razı olmaktı..
Gittin... önce sıcaklığın çekildi tenimden.. sonra nefesin gitti yüzümden..
Arkası dayanılmaz bir soğuktu her gece beni uykumda bile titreten..
Tek bir söz bekledim senelerdir senden.
Geldim demeni bekledim..
Ama sen rüyalarımda bile söylemedin..
Beni bir söze hasret ettin..
Aşka inancım yok oldu sevgili.. inandığım aşk, Leyla'yla birlikte öldü asırlar önce.. inandığım aşk, gidişinle birlikte yok etti beynimde senden kalan aspire olmayan tortulaşmış duyguları..
Aşk öldü sevgili.. aşk öldü..
Sevgi üzerine yazdığım tüm cümleler yok oluyor birer birer..
Gözün aydın sevgili, bıraktım seni ruhumdan...
Özgürsün artık çekil git düşlerimden...
Çık git beynimden..
De ki, aşk öldü..
Farzet ki... Ben öldüm..
......Toprağa karıştım yok oldum..
...........Git artık benden..
................Artık ben yokum...
