aşırı sosyal olan insanın, aşırı sosyal olmayan arkadaşı için çok yorucu bir şeydir aşırı sosyal olmak. sürekli sinema, sergi, müze, parti gibi yerlere gitme teklifleri, sürekli bir arkadaş topluluğu içinde olma durumu. evet ilk zamanlar güzel gerçekten. en azından insan bir çok derdini unutuyor. daha doğrusu unutmuyor da, erteliyor. acaba aşırı sosyal olan insanların, aşırı sosyalliklerinin altında yatan sebep bu mu? kendiyle baş başa kalmamak.
tamam sergiye de gidelim sinemaya da. tembellik hakkımızı da kullanalım ama. mevlana'nın da dediği gibi; oturup bir nehrin kenarına, zamanın akışını seyredelim... öylesine.
kardeşim gibi sevdiğim arkadaşım bu aşırı sosyal insana örnektir.. ki bendeniz üşengeçliğimden ve asosyalliğimden odadan odaya bile geçmez, kahvesini, çayını kardeşine yaptıran biri olarak bu arkadaşımla irtibata geçtiğimde konuşmaktan bile yoruluyorum inanın..
+ oğlum oopps, hadi gel bornova yapalım..
- ya alp dur allah aşkına, sonra gideriz.. bak zaten sabah 7'de yattım, 4 saatlik uykuyla duruyorum..
+ oğlum gel bi forbes yapalım o zaman..
- ya alp kıçında çıban mı var oğlum senin? allah aşkına iki dakka yerinde otur ya!
+ dur o zaman ben savaş'ı arayayım, gece 12 - 1 halı saha maçı ayarlasın.. serin serin oynarız.. ne dersin?
- tamam a.q. tamam.. oynayalım anasını satayım, oynayalım!
