aşık olmak dendiğin de hemen akla sonrasında yaşayacağımız acılar geliyor. daha aşkımıza başlamadan sonunu düşünmeye başlıyoruz malesef. ama aşk öyle bir şeydir ki insan sonun da acı çekeceğini bilse bile onunla geçireceği bir an için bile acı çekmeye razı olur hale gelir. aşk işte budur. gerçek bir aşk zayıflık değil aksine herkesin cesaret edemiyeceği ve gözyaşısı olmayan insanların kalkışamıyacağı bir şeydir. birine sevdiğinizi söyleyebilirsiniz, onun için şiirler yazabilirsiniz ancak gerçekten hayatınızı o kişiye adamadıkça gerçek bir aşık olamazsınız.
bu dünyadaki en büyük zayıflıktır aşık olmak. insanın sevgiye ihtiyaç duyduğu anlar her şeyi yapabileceği ve sonrasında bol bol pişmanlık duyduğu anlardır. sevgi bizi köreltir aslında, aşkj ise kısa süreli mutluluk verir ama o da sevginin tutku hali ya zayıflığın da zayıflığıdır.
aşıksanız ve yanınızdaysa dünyanın en güzel duygusudur. yanınızda değilse bundan acı bi duygu olamaz. zayıflık olmaması için aşkı kalbinde değil sikinde arayacaksın o zaman. kerhanelerde o tarz işi gören çok insan var. ama hiç biri gerçek mutluluğu yakalayamazlar.
toplum alkole bağımlı olan bir kimseye ıyy kaka derken neden bir insana bağlandığında * birbirinize çok yakışıyorsunuz der ?bu işler böyle ; koy ver gitsin herkesin bir bağımlılığa ihtiyacı var napak tabiatımız bu.**
beklenti olunca hayal kırıklığı olur. hayal kırıklığıysa kişiyi zayıf kılar. yani aşk zayıflıktır. çünkü hakkını veremeyiz. kendimizi tanımaya anlamaya çalışırken, çoğu zaman kendimizle savaşırken, ikinci planda kalır. halbuki aşk daha zorlu bir çarpışma. aynı zamanda kendine hakim değilken hiç bir anlamı yok. asla kazanamayacağın bir çarpışma.
hiç aşık olmamış, yada olamamış olan bir bireyin sarfettiği cümledir. keza kendisi de en yakın zamanda aşık olacak ve aramıza karışacaktır zaten. eğer zayıflıksa bu, oda zayıf olacaktır hiç düşünmeden.
âşık olmak aslına bakılırsa çiftleşmek için en uygun karşı cinsi bedenin koku, görüntü vb yardımıyla seçmesidir. zayıflık değil aksine müthiş bir gen tahmin oyunudur. ta ki çiftleşene ya da daha iyi bir gen bulana kadar. sonra büyüsü kaçar.
Bence bir zaaf. Uzun uzun düşündüm bu konu üzerine.. Bana ne verdi, bir kaç aylık mutluluk haricinde ? Ardında kalan büyük bir hüzün.. bazen bu konuya çok takılıyorum, aşık olmasaydım, hiç tanımasaydım böyle çivili yatakta yatar gibi bir huzursuzluğum olur muydu.. Mutlu olmak için başka birine bağlı olmak, onunda gönlünü yapmak.. kendin için yeterince uğraşmıyormuş gibi sürekli bir başkasını da mutluluğa hazırlamak.. Zor lan..
Ben sigara içemediğim zaman nasıl bir huzursuzluk, eksiklik duyuyorsam, o olmayınca da aynı hisleri yaşıyorum.. bu bir zaaf değil de nedir..
mesela Onun yanımda olmayışı neden bu kadar acı veriyor.. Kimsin amk sen, bu kadar aciz kılıyorsun beni.. Yani bana niye yokluğun eksiklik geliyor? Daha önce sen mi vardın yanımda.. Daha önce yoktun ben mutluydum.. Şimdi ise.. Neyse.
