ilk gizlediğiniz insan bizzat kendinizdir. hatta uzun bir süre itiraf etmek istemezsiniz kendinize. sonra kendinizi gülerken bulursunuz, mutlu olursunuz. önce tepkisiz kalırsınız sonra kabul edersiniz, sonra alışırsınız. eğer bu aşamada karşılık bulamazsanız alıştığınız gibi vazgeçmeye çalışırsınız. vazgeçemezseniz yine gizlemeye başlarsınız.
gizlemek değilde gizlemeye çalışmaktır. insan bir şekilde ele verir kendini, belli olur aşık olduğu. bakışları, davranışları olsun gizleyemez aşık olduğunu.
aşk: insana saçma sapan şeyler yaptıran bir duygudur. bu duyguyu insan evladı nasıl saklayabilir ki? nasıl yüreğine engel olabilir. hangi kız hoşlandığı bir erkek karşısında saçlarıyla oynamadan, ayakları titremeden durabilir?
Aşık olduğunu gizlemek, yanlızken ağlamaktır. Herkese takmıyorum deyip, içten içe kudurmak , hele karşındaki kişi sana birşey hissetmezse o zaman işte herşey boka sarar. Bazen kendini bile inandıramazsın aşık olduğuna,, sadece aşıksındır işte...
Geçirilebilecek güzel vakitleri heba etmek ve araya soğukluk getirmemek istiyorsanız aşık olduğunuzu gizlemeniz gerekebilir. Zordur, acı verir ama karşınızdaki kişi size açılana kadar dayanmanız gerekir. Yoksa size karşı aynı hisleri duymuyorsa haliniz duman. Dostluk falan da kalmaz ortada.
yaşamı ertelemektir. "ama işte öyle değil, sebeplerim var" diyenler çoktur. biliyorum. hatta zaman zaman ben de bu duruma katılıyorum. yalnız tahammül sınırlarımı zorlayan bir kesim var ki; sırf cool olucam diye söylemeyen tipler, karşıdan bekleyenler. sevgiyi bile güç gösterisine alet etmek acizliktir. fazla mı yazmışım? neyse siz bildiğiniz gibi devam edin.
yillarca gizledim hemde baya uzun sene ve sonunda soyledim basta icim icime sigmiyordu ama kisa sure sonra bi rahatlama geldi ama sevdigim kiz degerini bilmeyip hakaret ettigi icin degeri gozumde sifir suan kendisi istesede onunla sevgili olmam normal reddetseydi saygiyla karsilardim ama degeri sifir oldu bir anda.
