Her gün aynı umutsuz güne uyanmaktan iyidir ağlayarak güne başlamak .. en derininde sakladığın , bir gülümsemeyle gizledigin , kendine dahi itiraf edemediğin tarifsiz acıları gözyasıyla atabilmek , ağlayabilmek ..hiç korkmadan, kim üzülür halime diye endişelenmeden gözyasi dokebilmek içine düştüğün bataklıktan bi elini çıkarmak gibidir .. belki kimse görmez ama hafif bi rüzgar eser yine çıkamazsın ama en azından bi nebze rahatlarsın ..
belki filmlerdeki gibi abartılı bir şekilde uyanmadım ama yine de uyandığımda ağladım ağlayacağım modundaydım. oda arkadaşım odanın ağzına öyle bir sıçmış ki kabus gördüm, odayı farklı varlıklar sarmış olabilir.
Farkına varıpta varamamak arasında gidip gelmek gibi. Kısa ve Sessiz bir ağlayış oldu. Neye alamet bilemeyeceğim. Neyse ben bir elimi yüzümü yıkayayım.
çok küçükken iki kere yaşadığım olay. biri çok saçma bayağı komik ve azıcık garipti. tema: sünnet korkusu. diğeri de annemin gitmesi ile ilgiliydi. onun dışında yukarıda bahsedilen rüyalara hiç girmeyeyim. ha birde kabul ederseniz bir süredir ara sıra mini minnacık bir krize girip ağlayıp, bayılıp/uyuya kalıp uyandığım oluyor.
nefret ettiğim durumdur. iki kez başıma geldi ikisinde de ölüm gördüm. gerçekten insanın küçük düşmesine sebebiyet veren durum uykudan uyanıp bebek gibi ağlıyorsun ve etrafında her kim varsa seni pışpışlamaya çalışıyor.
Hayatımda ilk defa Bu sabah yaşadığım olay.. genelde ağlayarak uyuyakalırdım. Uyanmakta değişikmiş.. bi 10 dakika kendime gelemedim.. ne olduğunu anlayamadım.. sonra yavaş yavaş algım yerine geldi.. gördüğüm rüya sebep olmuştu buna.. kabus ya da karabasan değil normal rüyaydı işte.. rüyamda ağlıyordum.. sebebi de malum.. malum derken benim için malum sebep.. gerçi bir değil bir kaç farklı rüya gördüm ama sonuncusu bastırdığım tüm duyguları yüzüme vuruyordu o dokundu sanırım biraz.. neyse zor bir başlangıç oldu benim için bu sabah.. devamı güzel gider inşallah..
