Karşımda ağlayan biri olduğunda benim de gözlerim doluyor. Küçüklükten kalma bir şey sanırım. O yüzden birlikte ağlayabiliyorum anca. Teselli vermek zor oluyor benim için.
samimiyetime bağlı. sokaktan geçerken gördüğüm biriyse, sessiz sedasız izliyorum genelde neden ağladığını düşünerekn, yardım etmek isteyerek ama bunun fazla geldiğini düşünerek uzaklaşıyorum
yakinimsa sarilir, ağla rahatla derim. Sonra da ne olduğunu anlattirir, teselli etmeye çalışırım.
aslında ağlamasını kimsenin görmeyeceğini sanıp, ağladığını sadece ben gördüysem ne oldu demeye tereddütle yaklaşırım, hatta yaklaşamam. çünkü ağlayarak kendi kendini dinliyor olan insanlar, bir de ağlarken veya ağladıktan sonra ağladığını gören kişiye durumunu anlatma zorunluluğuna sokmak ne kadar doğru olur bilmiyorum. görmemezlikten gelmekte doğru olmaz. şöyle bir durup, ağlayan kişinin sezgisel olarak tepkisini az çok tahmin yürütüp bir karar verirsiniz o an artık.
yanında ben varsam onunla muhatap olarak, ses tonumu olabilecek en dingin hale ayarlıyorum istemsizce. sanırım normalde umursamaz olan ben, kalbimin yumuşadığını hissediyorum.
Ona moral verip, destek olurum. Sarılırım, üzülme bak ben yanındayım derim.
Şaka mısınız olm? Yanından geçer giderim. Başka ne yapacağım? Anam değil, babam değil.
ağladığını görmemiş gibi yapar, ortamdan sessizce uzaklaşırım.
birkaç yıl önce başıma gelmişti. akşam 9-10 arası hem hava alayım hem de market kapanmadan içecek bir şeyler alayım diye dışarı çıkmıştım. yol üstünde pek ışıklandırma olmayan, ağaçlık bir kestirme var. normalde hep o yolu kullanırdım. tam yola girdim bankta oturmuş orta yaşlı bir kadın ağlıyordu. şimdi önünden geçip gitsem umursamamış gibi görünürüm diye üstümü başımı yoklayıp sanki bir şey unutmuşum gibi geri dönüp uzun yoldan gittim.
Ağlayan bir kadınsa eğer ;
Yanına gider, yanaklarını iki avucumun arasına alır, gözyaşlarını başparmaklarımla sildikten sonra, gözyaşı ile ıslanmış yanaklarından öperdim.
Sonuç itibariyle bir insan. Yanında kimse yoksa ve gerçekten çaresiz görünüyorsa yaşı beni ilgilendirmez. Ona yardımcı olmak için yanına giderim ve kibarca neden ağladığını sorarım. Anlatmak isterse dinlerim ona yardım etmek için eğer istemezse kendisi bilir ben yoluma devam ederim. Ve olumsuz tepki görsem bile bu beni ilgilendirmez ben insanlık görevimi yerine getirmiş oluyorum.
