illet bir şeydir. Kötü bir durum olduğunda çevredekiler bunu Gözyaşları ile dışa vururken siz vuramadığınızda kendinizi suçlu gibi hissettirir. Daha kötü ve bir üst versiyonu da (bkz: üzülememek)
Ne illet bir şey bu ya. Buraya 3-4 ay önce yazmışım ağlayamıyorum diye, 3 ayda hiçbir olumlu gelişme olmazken üzerine her şey daha da boka sardı, oturup salya sümük ağlasam kimse yadırgamaz ama yok olmuyo. 2 damla akıyor 3.sü gelmiyor. Ağlasak rahatlayacağız bi nebze belki ama hayat onu bile bize çok görüyor anasını satim.
bir gün içerisinde bir ömürlük ağlayınca, daha sonra ağlamak için gözyaşı kalmaması durumu. çoğu insanı sikip atacak şeyler gelse de insanın başına, toprağa verilen o küçücük beden; babasının, nenesinin gözyaşları akla gelince utandırır derdinden. üzülürsün ama o kadar değil, gözlerin dolar ama ağlayamazsın. daha büyük dert var mıdır ki dünyada evlat acısından gayri? aşk neymiş, ayrılık neymiş, para neymiş ki?
şu aralar ciddi ciddi başımdaki beladır. bir türlü ağlayamıyorum. o kadar kötü şeyler yaşıyorken ağlayamamak haliyle rahatlayamamak insanı sürekli depresif bir ruh haline sürüklüyor. zamanla ne derdiniz olduğunu bile unutuyorsunuz bildiğiniz tek şeyse mutlu olmadığınız oluyor. günlerdir beni en çok üzen şarkıyı dinliyorum. her metro durağında benden önce inenlerle ve bende sonra ineceklerle vedalaşıyorum. hepsi o durakta iner inmez ölüyorlarmış gibi hissediyorum. o kadar çokuz ki en çok yalnızken varmışız gibi hissediyorum. yanından geçen omzuna çarpan her insan bir hayat ve sen o an sadece yanlarından geçiyorsun ve bir daha o insanları görmüyorsun belki senden beş dk sonra ölüyorlar belki beş yıl sonra belki beş çocukları oluyor senden sonra. metroda bakıştığın onca insan... ağlayamadığı yerde edebiyat başlar insanın ben en iyisi metroyu bırakıp bazı müzikleri sileyim.
Büyümenin yan etkilerindendir. Küçükken ne güzel ota boka ağlardık. Düşünce dizin kanasa da, babanla annen tartışsa da. Ne varsa içinde vururdu gözlerimize. Büyüdük de ne oldu? iki damladan fazlası akmaz oldu, lafta güçlendik direnç kazandık acıya karşı. Ama lafta işte. Ne varsa içimize atar olduk, ağlayamadık doyasıya.
kötüdür. içinize attığınızı somut olarak hissettirir. ağlasanız rahatlayacaksınızdır ancak bir türlü düşmez o damla, donar kalır.
istediğinde ağlayabilen birisiyken bu aralar yaşadığım durumdur ayrıca, keşke ağlayabilsem.
bazı olaylar vardır. içinizi acıtır, kalbinizi kırar, sizi durduğunuz yerde sallar ama bir türlü içinizi dökemezsiniz. ağlayamamak da bir sinir patlamasına kadar gerçekleşmeyen olaydır. tek gözyaşı bile akmaz o zamana dek.
genelde antidepresan kullanıırken görülen durumdur. yok eğer antidepresan kullanmıyorsanız muhtemelen alışılan bir durum vardır ortada, daha az acıtmamasına rağmen gözyaşları bağışıklık kazanmıştır zordur vesselam.
